Genc qızın bütün pulu bir ovuc xırdadan ibaret idi. Bu qederini de baqqaldan, qessabdan, meyvesatandan etdiyi alverler esnasında çetin bela bir kenara ata bilmişdi. Pulunu bir defe daha saydı, bir defe daha, bir defe daha… Sabahısı gün yeni il idi. Buna göre, genc qız üçün yatağına atılıb ağlamaqdan başqa edilecek iş yox idi.

Ağlamasını keserek elindeki desmal ile gözlerini sildi. Pencereye yaxınlaşaraq, barmaqlıq üzerinde gezen boz pişiye qemli qemli baxdı. Qız fikirleşirdi. Elindeki bu azca pulla yeni il üçün nişanlısına ne kimi bir hediyye ala bilerdi ki? Halbuki ona qiymetli bir hediyye almaq xeyaliyle ne xoşbext saatlar keçirmişdi.
Sonra, birden-bire pencerenin qarşısından ayrılaraq aynanın qarşısında dayandı. Gözleri parlayırdı, lakin birden üzündeki reng uçdu. Uzun saçlarını süretle açaraq, beline qeder salladı. Saçları heqiqeten çox gözel idi. Onsuz da heyatda qibte ede bilecek başqa da bir şeyi olmadığını düşünürdü.
Bir müddet aynanın qarşısında saçlarını seyr eden genc qız qapını açdı ve qaça qaça nerdivanlardan enerek küçeye atıldı.
Taxma saç eden qadın berberinin qarşısında dayandı. Birden-bire özünü içeride tapdı. Qadına:
"Saçlarımı satın almaq istersinizmi?" deye soruşdu.
"Şapkanızı çıxarın da bir baxım."
Berber saçları elleriyle yoxladıqdan sonra:
"İyirmi dollar eder" dedi.
"Tez pulu verin, qebul edirem."

Genc qız, nişanlısına uyğun, eyni zamanda hesablı bir hediyye tapana qeder bir çox mağaza gezdi. Sonunda dükanın birinde ona layiq hediyyeni tapa bildi. Bu, çox zerif şekilde işlenmiş gümüş bir saat zenciri idi.
Genc qızın nişanlısı da kasıb biriydi. Kasıb gencin heyatda sahib olduğu tek qiymetli şey, babasından qalma köhne bir saat idi. Amma onun da zenciri uzun zaman evvel qopduğu üçün, saat her vaxt cibinde dayanardı.
Genc qız eve döndüyünde bir an üçün axmaqlıq etdiyini düşündü. Ya nişanlısı etdiyini beyenmez, onu bu halıyla çirkin tapsa?
Saat yeddide her şey hazır idi. Yemek de ocağın üstünde istilenmekde idi. Nişanlısı heç

[1] 2 >>