Bir qadın evden çıxırdı ki,
qapıda üç qocanın dayandığını
gördü. Qadın: “Sizi tanımıram,
ancaq hiss edirem ki, acsınız,
belke, eve gelesiniz”, - dedi.
Qocalar qadından heyat
yoldaşının evde olub-olmadığını
soruşdular. Yoldaşı : “Onlara
evde olduğumu de, qoy
gelsinler”, - deye cavab verdi.
Qadın qapıya çıxdı ve bayırda
gözleyen qocaları eve devet
etdi. Ancaq qocalardan biri: “Biz
bir yere devet edilende
hamımız getmirik”, - dedi. Bu
söz qadını teeccüblendirdi.
Onun teeccüblendiyini gören
qoca: “Biz üç yoldaşıq. Birimizin
adı Var-dövlet, birimizinki
Müveffeqiyyet, o birimizinki
Sevgidir... İndi get yoldaşınla
meslehetleş. Hansımızı devet
etmek isteyirse, qoy bize
bildirsin”, - dedi. Qadın eve
gelerek her şeyi heyat
yoldaşına danışdı. Yoldaşı çox
sevindi ve: “Var-dövleti devet
edek, qoy evimiz var-dövletli
olsun”, - dedi. Qadın ise: “Belke,
Müveffeqiyyeti devet edek?” -
deye teklif etdi. Bu vaxt balaca
qızı dedi: “Sevgini devet etsek,
daha yaxşı olar. Onda evimiz
sevgi ile dolar”. Heyat yoldaşı:
“Mence, qızımızın fikri daha
yaxşıdır”, - deyerek qadına
Sevgini eve çağırmağı tapşırdı.
Qadın qapıya çıxdı ve Sevgini
eve devet etdi. Sevgi qalxdı.
Eve yaxınlaşanda o biri dostları
da onun arxasınca gelmeye
başladılar. Qadın teeccüble:
“Bes dedidiniz biz bir yere
hamımız getmirik ”, - dedi.
Sevgi ise cavab verdi: “Eger siz
Var-dövleti ve ya
Müveffeqiyyeti devet
etseydiniz, onda ikimiz
gelmeyecekdik. Ancaq siz meni
devet etdiniz. Harada Sevgi
varsa, orada Var-dövlet de,
Müveffeqiyyet de var”...
