Amma unudarsınız bu qaydası "sebebler ve ne üçünler" gemirer beyninizi...
Ağlamaq sizin üçün qaçınılmaz bir seçkidir. Ağlayarsınız her şeye ve her hadiseye...
Baxtığınız her yer "onda" biter...
Gördüyünüz her şeyde "onu" axtararsınız...
Aynadakı görünüşünüzde bir eks olunma küçedeki künc başında bir qucaklaşmadır...
Yağan yağışdır denize düşen ay iş işığıdır "o"gecelerin ayı gündüzlerin güneşidir "o"
Ve son cümleler töküler artıq dilinizden...
Başqa terefinden deye bileceyiniz bir şey qalmamışdır çünki...
Eynile üreyinizi sizden götürdüyü kimi gederken cümlelerinizi de aparmışdır yanında...
Sessizlik qalar geriye biten bir sevgiden...
Ve Ayrılıq Kendiri qalar boyunuzda "yağlı bir ilmek kimi..."
Sanki biri ha çekdi ha çekecek...
Dayandı sanarsınız dünyanı ha batdı ha batacaq...
Amma ne dünya durar ne de o ilmek çekiler...
Heyat davam edir ve bu çarxın içinde sizi de bilmediyiniz başqa diyarlara sürüyür...
Bitecek sanarsınız ağrınızı amma bitmez... Yalnız bir yerlere saxlanar üreyinizde... Bir mahnıda bir şeirin içli misralarında ve belke de bir sözde qanamağa hazır bir yaradır o artıq...
"Sessizliyin İçinde Bir Qışqırıq Qaranlığın İçinde Bir İşıq Ürekde Bağlanmaz Bir Yaradar Artıq O".
