Mehsa Mehdilinin şeirlerini teqdim edir.


Dustaqdakılarıma sunuram...

Seni
buğda tarlamızdakı
ceviz ağacında
sevirem
Gözünden iraq sevgilimin
Seni qısqanıram
Göz dustağından soyçu biclerin

Toprağına sarılıram
damar damar
daraşıram
ovuc ovuc
hücrelerime sıxıram
seni paylaşmaq olmaz
qısqanıram seni
topraqdan pay olmaz

seni
buğda tarlamızdakı
ceviz ağacında
sevirem
soruşturma kağızlarında
sorağlanılmaz
şikence odalarının
gücü iten yerde
başımdan ne günler geçdi
sağdan sola
kim ekdi buğdaları?
Kim biçdi?
Kim yedi?
ellerimde qabarı qaldı
kağızlarda irinledi
nan’ oldu çöreyim

seni
buğda tarlamızdakı
ceviz ağacında
sevirem
toprağında ayaq tutur üreyim
başım buludlarına dolur
asımanına yaslanıram
bir ayaqda dallanıram
min dalım var
milyon milyon elim
milyon milyon bayraq
dalğalanır ellerimde
bir havada
bir topraqda
bir yele doğru
bir yasaq sevgiliye
esir
milyon milyon ürek
buğda tarlamızdakı
ceviz ağacında sevirem seni
yasaqdır ağacları cızmaq
yasaqdır ayulduz çekmek
yasaq sevgilim
yasaqlar adına
ceviz ağacımda,
sene
ayulduz
cızıram...


TEBRİZ

özümü itirdiyim yerdeyem
santım santım tapılmağım gelir
sürgünlüğünde Tebrizin

mısığın sallamış, adresler
dustaq qoxulu xiyavanlarında
şehidlerine darıxır daş üreyi
özgürlüyün darıxdığı her yerde Tebriz var
Şilide
Bengladeşde
Kubada
Vyetnamda
ve tebrizsizleyen her boğazda
lallığını yaşayır
insanlığın uzun dili
Urmuda
Qarabağda
Urumçuda
ve tebrizde,
Tebrizde
Tebrizsizliyini yaşayır

qarınlar Tebrizi satır
kimisi çörek alır
kimisi gülle
kimisi qan
kimisi de
qarnına daş bağlayır
tebrizi başında saxlayır
darların
körpülerin
bayraqların

başlarında Tebriz,
başdaşlarından tikilib Arazı aşan körpüde
şehidler xiyavanı
bülbüller Tebrizi geyirler
dügünlerinde
ve Qarabağda
güller
Tebrizi soyunurlar
güllelerile sevişende
ve Tebrize yerikleyir yaslı analar
ağızlarındaki her acı
Tebriz dadı verir

ve

[1] 2 3 >>