aparsınlar, amma tәqribәn on beş-iyirmi hambal şeylәri görüb, daha qulaq asmadılar vә başladılar haman şeylәri kömәklәşib küçәyә daşımağa. Uzaqda duran hamballar da hәmçinin buraya cәm oldular vә başladılar bizim şeylәri hәrә özünә yük elәmәyә. Amma çünki hәr hambala bir şey düşmürdü, onun üçün, mәsәlәn, bir şkafın hәr ayağından vә qapısından bir hambal yapışmışdı. Biz bilmirdik bunlar nә qayırırlar. Niyә belә elәyirlәr vә bu şeylәri hara aparmaq istәyirlәr? Mәlum ki, bizim bunlarla zarafatımız yoxdu vә әgәr sövdәlәşmәmiş bunlar şeylәri mәnzilimizә aparsaydılar, biz bilmirdik ki, bunlar bizdәn nә qәdәr pul tәlәb edәcәklәr; onun üçün dә lazım idi qabaqcadan danışsınlar, sonra şeylәri götürsünlәr. Amma gördüm ki, mәnә etina elәyәn yoxdu vә şeylәrin bir neçәsi daha hambalların çiynindә idi; yerdә qalan şeylәrin dә üstünә qalan hamballar düşüb elә kәşakәş vә elә bir qır-vır salmışdılar ki, mәnә daha qulaq verәn yoxdu.

Gәldim anbar müdirinә dedim ki, bu nә mәrәkәdir vә nә sәbәbә buranın hambalları xalqa әziyyәt verirlәr? Gördüm ki, müdir özü dә çiyinlәrini ata-ata mәәttәl qalıb; bir qәrar ilә ki, acizdir.

Şeylәri dallarına yüklәyәn hamballar gәlib bizә ariz oldular ki, biz düşәk qabağa vә bunlara yol göstәrәk. Mәn labüd qaldım bunlara deyim ki, bir surәtdә ki, bunlar bizә qulaq asmırlar, bizә bunların xidmәti heç lazım deyil. Mәn bu sözü ağzımdan qaçıran kimi hambalların bir neçәsi xoruzlana-xoruzlana üstümüzә hücum elәdilәr vә bağıra-bağıra bizә bu sözlәri dedilәr:

“Ey xozeyinlәr! Bizlә zarafat yoxdu. Bizi daha әlә sala bilmәzsiniz. Biz sizә nökәr deyilik, biz hambalıq. Sizin ixtiyarınız yoxdu bizi müftә işlәdәsiniz. Düşün qabağa, bizi incitmәyin. Yoxsa sizin üçün pis keçәr!”

Lap әngәlә düşdük. Әtrafa göz gәzdirdik, bәlkә milisdәn, mәmurdan bir adam görәk, heç kәs yoxdu. Yazıq arvad da istәdi bunları dilә tutsun vә başa salsın ki, axı burada beş tikә şeyimiz var, bu beş tikә şeyi iyirmi beş hambal aparsa, axı biz gәrәk indidәn bunu bilәkmi ki, iyirmi beş

<< 1 2 [3] 4 5 >>