Salam birinci novbede menim hekayemi oxudugunuz ucun cox sag olun deyirem nese meni hekayem sadece vefasiz dostdan gedir men de bir vaxtlar basqalari kim sevib sevilmisem o vaxlar ozumu dunyanin en xosbext insani hesab edirdim cunku ne derdim vardi onu canim kimi cox istiyirdimne de ki fkirim nese bu qizla biz nisanlandiq ve bunlarinda hamisini bilen dostum vardi onumenim bir dene de canim ki cox sevdiyim (isteseydi onun yolunda canimdanda kecerdim) bir dostum vardi o mene hemise deyerdi ki NURLAN hara gedirsen get senin istediyin qiza oz bacim kimi baxacam men de buna inanirdim ve ona her sozu deyirdim cunku ne olursa olsun biz dostuq nese cox basiniz agritmayim ve movzuya kecim neheyet o gun geldi yetisdi men de hami kimi getmeliydim vetene borcumu qaytarmaliydim men qizla razilasdim ki men gedim esger ve sag salamat qayidim seninle heyat quraq bele sozlesdik ve bir birimize sozverdik ki bizim yaratdigimiz dunyani hec kim dagida bilmez nese men getdim esger ve yavas-yavas sulujba gedirdi ve naheyet sulujbani qurtardim ve oz dogma yurdum olan NAXCIVANA qayitdim ve eve catanda anamnan oz sevdiyimi ve dostumu sorusdum anamin gozu doldu ve ince sesle dedi artiq onlar evlidi ve bir ogulu olub ve o vaxt heyat sanki sixdi meni ve ozum ozume nifret etdim ve o gunen onlari bele gormk istemedim o gunden de yasiyan bir olu kimiyem derdimle serik oldugunuz ucun sag olun...
