rehberimi neçin sevmediyimden, müzakirede ona ağzımdan çıxanı dediyimden ve başqa-başqa bu kimi şeylerden. Ona heç bir dexli olmayan şeylerden.

Niye men bunları mehz ona danışırdım? Özüm de bilmirem. Amma özümü saxlaya da bilmirdim.

Birden özüme geldim. Telesik onunla xudafizleşib desteyi asdım.

Evime teref addımlaya-addımlaya düşünürdüm. Düşünürdüm ki, bunu kime danışsam inanmaz. Doğrudan da tanımadığın, üzünü bele görmediyin adama qelbini nece açmaq olar. Men onun haqqında ne bilirdim? heç ne.

Birce onu bilirdim ki, keceler o, radio dinlemeyi sevir, qonşusu ise pianoda qamma çalır.

Bu hekayenin iştirakçılarından biri - telefondur. Men telefon haqqında bir neçe kelme demek isteyirem. Son vaxtlar men telefonlar baresinde çox düşünürdüm: onlar mene qeribe ve müxtelif cür görünürdüler.

Bizim laboratoriya müdirimizin otağında - masanın üstünde qara bir telefon aparatı var. Her defe bu aparata baxanda mene ele gelirdi ki, onun xetti dinamik meftiline oxşayır.

Müdirin daima nigaran, daima telaşlı, qorxu çeken gözlerine baxanda mene ele gelirdi ki, bu telefonu onun otağına gec partlayan mina kimi qoyublar. O her zengden, her hereketden diksinirdi.

Yeqin ona ele gelirdi ki, bu mina - telefon her deqiqe bed bir xeberle partlaya biler. Bir gün zeng eleyib ona deyecekler ki, seni işden çıxarıblar, yaxud arvadın qaçıb...

Kanselyariyamızda da telefon vardı. Amma diski reqemsiz, bağlı, qara bir daire idi, ele bil möhürlenmişdi. Mene ele gelirdi ki, bu telefon tekersiz maşın, ünvansız mektub kimi kömeksiz ve acizdir.

O, sanki mütiliyin, asılılığın, passivliyin, teşebbüssüzlüyün remzi idi - sene zeng vura bilirler, amma sen heç kese zeng vura bilmirsen.

Bu tipli telefonların müqabilinde telefon avtomatlar da mövcud idi. Telefon avtomatlar disksiz telefonların tam eksi idi. Sen zeng ede bilirsen, amma sene cavab vere bilmirler.

Zeng ele ağzına geleni de, lap söy, kim seni tapacaq? Telefon avtomatlar - cezasızlığın, mesuliyyetsizliyin,

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 20 >>