alovu yanır, al qırmızı dodaqlarından zeher axırdı...
“Şükür sene, Ulu Tanrı! Gözlerimi açdın, meni İblisin toruna düşmeye qoymadın!” – deye Kral Olav düşündü ve meydandan keçen zaman adaxlısının elini sıxmaq üçün çıxardığı elceyini Kraliçanın üzüne çırpdı:

- Lenete gelesen, iyrenc ifrite! – deyib qışqırdı.

Storroda vehşi pişik kimi geri atılsa da, derhal özünü ele aldı:

- Buna göre başınla cavab vermeli olacaqsan Kral Olav! – dedi.

Storrodanın üzü, Ölüler Seltenetinin bütperest ilahesi Helin üzü kimi gömgöy oldu. O, daha heç bir söz demedi, üzünü çevirib, gemisine qayıtdı.

Hemin gece kral Olav, gelecekden xeber veren qeribe bir yuxu gördü. Yuxuda o, denizin dibini gördü. Yem dalınca qaçan balıqların başı üstünden, qara buludlar kimi ötüb keçen gemileri gördü. Suyun altından Güneş de solğun ve dumanlı görünür, daha çox gümüşü ayı xatırladırdı. Bu meqam qeflden denizin dibinde, Kunqahellde, köhne kilsenin qarşısında gördüyü qadın peyda oldu. O yene hemin nimdaş geyimde idi, üzü hele de meyus ve kederli idi... Qadın fikirli-fikirli yeridikce, deniz suları aralanıb ona yol açırdı. Su şırnaqları sütunlarla bedirlenib büllur tağlar kimi ucalırdı. Sanki qadın, möhteşem bir mebedin qübbesi altında addımlayırdı. O, yeridikce, suyun rengi deyişir, sudan bedirlenmiş sütunlar açıq çehrayı renge çalmağa başlayırdı. Bir qederden sonra denizin suyu tamamile al qırmızı renge boyandı. Sanki denizin suyu qana çevrilmişdi.

Qadının keçib getdiyi yerler - deniz qumunun üstü parça-parça olmuş qılınc, nize, sınıq ox qalaqlarıyla dolu idi... O, qanlı sütunların ve diş-diş tağların arasıyla ireliledikce, sınıq-salxaq, lazımsız silahların sayı artırdı. Qadın, deniz otlarının üstüne serilmiş ölü döyüşçünü tapdalamamaq üçün ayaq saxlayanda Kral diksinib yuxudan ayıldı.

Döyüşçünün elinde, qınından sivrilmiş qılınc, başında derin yara nezere çarpırdı. Denizin dibi batmış gemilerin qalıqları ile dolu idi, ağır lövberler quma çbkmüşdü, yoğun kanatlar ilan kimi qıvrılmışdı.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 13 >>