yastıqlardaymış, ikinci derecelide gede-gede, mehz onların üzünden, dostum özünü birinci derecelide zenn edibmiş.
Axır ki, hamı rahat nefes alır. Alqışlar altında protokol cırılandan sonra tersliyine salan nezaretçi bu defe «birinci dereceye bilet aldığı halda, ikinci dereceli kupede geden» xanımı tapmaq hevesine düşür. Deyir ki, stansiyaya qayıdanda o xanımın veziyyeti heç yaxşı olmayacaq.
Ancaq Kukun ferasetli agenti bu defe de teşebbüsü ele alır: guya dostumun hem de bir balaca yalançılığı varmış, nezaretçiyle söhbetinde vaqonda bir xanımla yol getmekden dem vurması adi bir lovğalıqmış, eslinde ise, o, almancanı yaxşı bilmediyinden, öz arzusunu olmuş hadise kimi dile getiribmiş. Yene de alqışlar!
Dostumun temiz adı özüne qaytarılır: o, heç de burdakıların evvel düşündükleri kimi, ifşa olunmuş yaramaz deyil, uzaqbaşı, parabeyin bir seyyahdır. Bele bir adam ise alman memurunun ehtiramına tam menada layiqdir. Alman memuru bu şexsin şerefine pive içmeye de razılıq verir.
Xaricde tekce kişilerin, qadınların, uşaqların yox, lap ele itlerin de necibliyi anadangelmedir. İngilterede it saxlayırsınızsa, vaxtınızın çoxunu boğuşan itleri aralaşdırmaq, boğuşmanı birinci hansı terefin başlatdığı barede o biri itlerin yiyelerile çek-çevir etmek, hirsli xanımlara itinizin onların pişiyini boğmadığını, sadece, yolu keçende qorxudan pişiyin üreyi partladığını anlatmaq, şübhebaz çöl-meşe memurlarını hansısa itin sizin olmadığına, yiyesini de qetiyyen tanımadığınıza inandırmaq alacaq.
Ecnebi it yiyelerinin heyatı pozulmaz bir rahatlıq içinde keçir. Xaricde hansısa dava-dalaşa tuş olan itlerin gözleri dolur, tezce ordan aralaşıb, etrafda polis axtarmağa başlayırlar.
Harasa qaçan bir pişik görende hemin itler kenara çekilib ona yol verirler. Bezen görürsen, kimse itinin ya burun desmalını, ya da xırdaca başmaqlarını qoymaq üçün bapbalaca cibleri olan yığcam kürk geyindirib ona.
Düzdür, itler şlyapa qoymurlar – hele ki! Ancaq ordakı itler üçün şlyapa vacibdir:
»İsti-İsti Xeberler
»Oxu zalına keç