ananı her gün bura gezmeye getirirdi, bilmirem niye, amma bu küçeye getirirdi. Bizim onda on dörd yaşımız var idi. Böyüdükce gec-gec mektublaşırdıq. Heyatımda birce defe de olsun ki, ananla görüşüb söhbet etmemişdik. Hemişe bir yerde olacaqımıza ümid edirdik. Anan hemişe bir cümle yazırdı mektubunda “ Seni sevirem”.Men o cümleni oxumaq üçün her gün intizarla gözleyirdim. Bir gün mektub geldi, men açıb oxudum:
- “Rasim, men seninle görüşmeliyem. Ayın iyirmi ikisi geleceyem emalatxananın qabağına, sene danışacaqlarım var.”
- Men artıq qovuşacağımızı fikirleşirdim. Bildiyin kimi qatar vağzalı bizim küçenin başında yerleşirdi.
Daha yaza bilmirdim göz yaşlarım vereqin üstüne damcılayırdı.Yazdıqlarımı oxuyanda yaram ele bil tezelenmişdi. Men axı onu illerle gözledim axırda gördüyüm onun şekli oldu.Artıq yaşamağa hevesim qalmamışdı, onun ruhunu sevirdim, her gece onu düşünüb yatırdım, hemişe Allaha dua edirdim ki, bizi qovuşdursun, demeli, qismet o biri dünyaya yazılmışdı. Viskini axıra qeder içib qurtardım, şüşeme yene elave edib içdim. Bir siqaret yandırdım, gözlerim yaşla dolmuşdu...İndi özüm özüme sual verirdim niye men? Niye menim heyatım, niye?!!! Özümü toplayıb yazıma davam eledim.
- Ananın mektubda yazdığı gün geldi. Hemin gün güclü külek esirdi. Ayın iyirmi ikisi biz görüşdük, çox heyecanlı idim. Ananla biz bir-birimizi sevdiyimizi dedik. Hele indiyene qeder ananın dedikleri, danışdıqlarımız yadımdan çıxmır, ölene qeder de , son nefesime kimi unudan deyilem. Anan mene, meni hec vaxt unutmayacağını söyledi ve hemin an emalatxanada yanğın oldu, çünki, fikirleşmişdim ki, emalatxanaya girib söhbet ederik , çay içerik. Qaz pilitesi sızdığından emalatxanada partlayış oldu, yanğın çıxdı. Anana burda gözlemeyini bildirdim. Tez qaçıb yanğının qabağını aldım, çöle çıxanda gördüm anan yoxdu. Küçeden keçenlerden soruşdum ki, burdan keçen ağ paltarlı xanım görmediniz? Bir dayı vağzala teref getdiyini söyledi. Qaca-qaça ora getdim, amma qatara yetişe bilmedim , MENE GEDEN

<< 1 2 3 [4] 5 >>