Ramiz Rövşenin şeirini teqdim edir.
Qara paltarlı qadın
Kişiler bir olmur, atam balası, -
qorxağı var, igidi var.
Amma her kişinin ölenden sonra
qebri üste ağlayası
Bir qara paltarlı gözel qadına
ümidi var.
Sen ölende
kim olacaq gözlerini bağlayan?
Qardaşmı olacaq,
yadmı olacaq?
Bu dünyada
belke sene en çox ağlayan
En çox ağlatdığın qadın olacaq.
Göz yaşları yuduqca baş daşını,
Qebrinde qurcalanıb
deyeceksen,
İlahi, iller boyu ağlatdığım bu qadın
gören nece saxlayıb
bu qeder göz yaşını?!
Birce kere
ne saçını oxşamışam,
ne gözünü silmişem,
Gözlerime batır indi
saçlarının her deni.
İller boyu
bu qadına men axı derd vermişem,
İndi gören niye çekir derdimi?!
Bu qadın
baş daşımı
öpüb sığallamaqdansa,
Yumruğuyla döyse, döyse yaxşıdı.
Qebrimin üstünde ağlamaqdansa,
Meni söyse yaxşıdı.
Yeri, yeri, qara paltarlı qadın,
Kiri, kiri, qara paltarlı qadın.
Bu qebir de min qebirden biridi,
baş daşımı besdi basdın bağrına.
Bütün mene ağlayanlar kiridi,
sen de kiri, qebrim damır, ağlama!..
