“Men evliyem, daha meni axtarma”
Bu sözlerin her saniye,her deqiqe menim fikrimde,xeyalımdadı.Soyuq qış günü getdin.Ele o günden de,artıq 2il keçib menim üçün hele de soyuqdu.Sen menim illerimi,nefesimi özünle apardın.
Her gün senin indi başqa qollarda,başqa qadının xoş sözlerine gülümsediyini düşünürem amma en çox bilirsen,meni düşündüren nedi?
Xöşbextsen?
Kaş, bu suala cavab tapa bilerdim.
Seninle 2 il sonra üz-üze geldik.Gözlerinde bir keder gördüm,gözlerime baxanda.
Ne olub sene? Xöşbext deyilsen?! Yoxsa,hele de mensizliye alışmamısan?! Mende olan xüsusiyyetleri o qadında tapmadın?!
Cavab ver! Susma! Yalvarma! Bağışla meni!:deme.
Çek menim çekdiyim ezabı.
Yox! Ağlama.Gül.Sen ezab çeksen menim üreyim param-parça olar.
Evli olsan da sevmeye var,var haqqım....
Yox ele bilme ki,unutdum men seni...yox,ele bilme ki,kimse tutub yerini...Esla bele düşünme...
Dönmek istesen bele dönme.Elimden aldığın illeri geri qaytara bilersen? Her saniye sene gore axıdılan göz yaşını,sevinc göz yaşı ile evez ede bilersen?Yox.
Sen buna qadir deyilsen!
Getme.Dayan.
Senden ilk ve son defe bir xahişim var.
Sene verdiyim,üreyimi qaytar...
Evli bir insana olan sevgiye ve ya evli bir insanın başqasını sevmeyine nece baxırsınız?
Siz de bele hallar baş veribmi?
