Dom Feyzulla Bomba
Yaziçi: Ebdürrehimbey Haqverdiyev

Qorodovoy Kerbelayi Zal iyirmi beş ilden artıq idi polis idaresinde xidmet edirdi.
Onun arvadı herdenbir deyerdi:
-A kişi, senin saqqalına ne şaşka yaraşır, ne de şapka.
Gel sen bu qorodovoyluqdan el çek! Bir balaca alış-verişe yapış.
Bir baqqal dükanı aç!
Kerbelayi Zal cavab vererdi:
-Arvad, sen hökümetin lezzetini anlamırsan.
Eger seni qorodovoy eyleyeler, min il qulluqdan çıxmazsan; bir de, men iyirmi beşilden artıqdır ki, polis qulluğundayam.
Bir-iki ilden sonra pensiyam çıxacaq. Ondan sonra rahat eyleşib pensiyeni yeyerik.
Bele danışıqdan sonra arvad hemişe sakit olardı.
-Ne deyirem, kişi, özün bil!
Bu defe Kerbelayi Zalın ovqatı telx idi. Defterxanada pristav çağırıb demişdi:
-Kerbelayi Zal, senden narazıyam. Sen köhne, dünya görmüş qorodovoysan.
Bununla bele, dünen Rusiyadan gelmiş qorodovoy, görürsen, bomba tapır, tüfeng tapır, patron tapır...
Hem ağasının üzünü ağ eleyir, hem özünün.
Amma sen indiyedek bir sınıq balta da tapmayıbsan.
Görünür, sen de rüşvet alırsan, yainki qocalıb zay olubsan.
Eger bele getse, bizim bir yerde qulluq elemeyimiz tutmayacaq.
Bu sözler bir ox olub, Kerbelayi Zalın bu terefinden deyib, o biri terefinden çıxdı.
Axşam bikef geldi eve. Arvad soruşdu:
-Ne var?
Dedi:
-Heç, bir az başım ağrıyır.
Arvad abgüşt bişirmişdi. Getirib qoydu kişinin qabağına.
Bir-iki tike alıb, “iştahım yoxdu” deyib yatmaq istedi. Ne qeder etdise gözüne yuxu gelmedi.
Axır durub, bir stekan çay içib getdi qarovula.
Kerbelayi Zal “Qanlı küçe” ile “Zavallı” küçenin küncünde durub pristavın sözlerini fikir edirdi.
Gece yarısından bir xeyli keçmiş Kerbelayi Zal gördü ki, usta Feyzulla nalbendin qapısında bir kişi dayandı.
Yedeyinde de bir at, atın üstünde bir cüt çuval ve çuvalın içinde bir növ girde şeyler.
At sahibi ile ev sahibi çuvalları atın üstünden ehmallıca alıb apardılar ve sonra atı içeri çekib qapını bağladılar.
Kerbelayi Zal bu keyfiyyeti görüb

[1] 2 >>