Sümükler ancaq günahkarları qamçılamağa yarıyar. İndi eylenmek olar. Atılıb- düşerek
oynamağa başladılar. Qaranlıqda melekleri seçmek olmurdu. Sonra seher özünü yetirdi
ve qeribe de olsa, Qiyametden eser- elamet yox idi. Otto azca incidi. Arvadını tikanlı
sözlerle acıladı. Keşişler yene ibadet edirdiler. He, dünyanın sonu yetişmediyinden onlar
evvelki ayinleri elden buraxdıqları üçün heyfsilenirdiler. O zaman Otto keşişlerden birini
bişirmeyi qerara aldı. O biri keşişler üçün bu, problem yaratdı. Allah tamahkar ve
acgözleri sevmir. Onlar geceni yatmayıb tezeden tonqal qaladılar ve öz günahlarıyla baş-
başa qaldılar. Senin canında kabus dolaşır ve çığırırsan. Zar-zar ağlayırsan ve başına kül
tökürsen, çığırmaqdan boğazın qovuşur. Gözünün yaşından ocaq sönür. Ancaq seher…
seher… torpaq evvelki veziyyetine qayıdır. Ve güneş şefeq saçır. Otto yene esebileşir,
yene axiret görünmür.
Bax, bele. Birinci minilliyin yanvarı tövşüye- tövşüye özünü yetirir. Üç keşiş tonqalda
bişib berkiyir ve tonqala bir cüt rahibe de atılır. Minillik dağın zirvesinde – kral Qanlı
Otto xanımı kraliça Otto ile dayanıb. Qaranlıq yaxınlaşır. Göy guruldayır. Külek qalxır.
Kraliça dillenir: “Ah, menim ezizim, mesele tek mende olsaydı, dodağımdan qopan heç
bir söz senin xetrine senin xetrine deymezdi. Lakin uşağımız nece olsun?” Otto özü de
veziyyetden bir o qeder razı deyildi. Çaxır içilib qurtardı. Meiyyet qaçıb aradan çıxdı.
Rahibler ya bişmekdeydi, ya da şalvarlarını doldurmuşdular. Tepede üzerinde krallıq
etmeye adam qalmamışdı. Yabıdan, arabaya qoşulmuş atlardan başqa artıq hamının qarnı
açılmışdı. O, qadını arabaya mindirib özü atın beline sıçradı. Yırğalana-yırğalana geriye
döndüler. Araba cırıldayırdı ve çala- çuxura düşdükce bu sözler ele hey qadının
qulağında seslenirdi: “Bes uşaq nece olsun?..”
Yanvarın dördüncü günü hele güneş doğmamışdı. Otto her şeyi ölçüb- biçmeye başladı,
insan etinin qaynayıb bişmesi onun düşüncesini meşğul edirdi

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>