kimidr?, — Corc soruşdu. — Hamilton soyadlı bir qadın. Tenqidçi dostum dedi ki, bu, onun esl soyadı deyil. Onun soyadı eslinde Pereqrindir. “Maraqlıdır” men dedim, “Menim bele soyadlı bir tanışım var. Polkovnik. Şeffild yaxınlığında yaşayır”, — deye o, elave etdi. — Axı demişem, menim haqqımda dostlarınla danışma, — Corc qezeble qaşlarını çatdı. — Sakit ol, ezizim. Sen meni tanımırsan meger? Men de ona dedim ki, bu, hemin adam deyil, — Deyfn qaqqıldadı, — dostum da dedi ki, o, yaman yekebaş adamdır. Corc güclü yumor hissine malik bir adam idi. — Sen daha yaxşı ifade seçerdin. Eger menim arvadım kitab yazırsa yeqin ki, bu barede ilk men xeber tutardım da, ele deyil? — Şübhesiz ki, eledir. Her halda bu mesele Deyfni bir ele de maraqlandırmırdı ve polkovnik başqa şeyler haqqında danışmağa başlayanda bu meseleni tamam unutdu. Polkovnik özü de bu fikri bir terefe qoydu. Ele bir şey de yox idi, o, qerara geldi, ola bilsin ki, o sefeh tenqidçi Deyfnin sadelövhlüyünden istifade edib eylenirmiş. Onun kitab haqqında bele inamla danışmağı ve sonradan onun bir-birine uyğun gelmeyen bir yığın menasız misralardan ibaret olduğunu görmeyi Corca gülmeli gelirdi. Polkovnik bir neçe klubun üzvü idi ve fikirleşdi ki, seherisi gün Müqeddes Ceyms küçesinde olan klublardan birinde nahar etsin. Günorta vaxtı idi ve o, Şeffilde qayıdan bir qatara minecekdi. Yemekxanaya getmemişden evvel rahat bir kresloda eyleşib bir stekan şerri içirdi. Ele bu zmaan köhne tanışlarından biri ona yaxınlaşdı. — He, qoca, necesen?, — o dedi, — meşhur bir xanımın eri olmaq necedir senin üçün? Corc Pereqrin dostuna nezer saldı. Ona ele geldi ki, dostunun gözleri mezeli bir şekilde parlayır. — Ne demek istediyini anlamıram, — deye özünü bilmemezliye vurdu. — Yaxşı da Corc, men ölüm, besdir. Hamı bilir ki, İ.K.Hamilton senin arvadındır. Özü de her kitab bele şöhret getirmir ha. Qulaq as mene, Henri Deşvud menimle nahar edecek. Isteyir ki, seninle tanış olsun. — Lenet şeytana, bu Henri Deşvud kimdir ki, menimle

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 21 >>