nezer saldı. Qadının simasında hemişeki sakitlik oxunurdu. Açıq mavi gözlerinde bir rahatlıq vardı. Bu semimi görünüşde xetadan, günahdan eser-elamet yox idi. Her zamankı kimi aradabir ortalığa bir söz atırdı. — Londonda keçirdiyimiz o iki dehşetli günden sonra tezeden bir de kende qayıtmaq nece de xoşdur! Senin bu gün ne işin var? Ağlasığan şey deyildi. Üç gün sonra Corc Pereqrin öz vekilini görmeye getdi. Henri Bleyn hem de onun köhne dostlarından biri idi. Pereqrinlerin evinden bir azca aralıda yaşayırdı ve onlar uzun iller birlikde ova çıxmışdılar. Heftenin iki günü bu adam sade, esl kend heyatı yaşayır, qalan beş günü ise Şeffildde meşğul bir hüquqşünas olurdu. O, ucaboylu, şen ehval-ruhiyyeli ve mehriban gülüşlü bir adam idi, ele tesevvür oyadırdı ki, sanki daha çox idmançı ve “yaxşı bir oğlan” imici yaratmaq isteyirdi. Tek-tük hallarda hüquqşünas kimi görünmek isterdi. Lakin bununla bele uzaqgören ve müdrikdi. — He, Corc, de görek gün haradan çıxıb ki, sen buralara gelmisen? – deye polkovnik onun ofisine daxil olan kimi Henri Bleyn sevincle qışqırdı. – Londonda yaxşımı vaxt keçirdin? Gelen hefte bir-iki günlüye men de arvadımı aparacağam. Iv necedir? — Ele İve göre senin yanına gelmişem, — Pereqrin ona şübhe dolu nezerlerle baxaraq dillendi. – Onun kitabını oxumusan? Rahatlığını elinden almış son günlerin düşünceleri polkovnikin hessaslığını daha da artırmışdı ve ona göre de hüquqşünasın çöhresindeki zeif deyişkenliyi o dıqiqe hiss etdi. Sanki derhal ehtiyat tedbiri aldı. — He, elbette oxumuşam. Böyük müveffeqiyyetdir, ele deyilmi? Tesevvür ele, İv poeziyaya girişib. Heyat möcüzelerle doludur. Corc Pereqrinin artıq sebr kasası dolmaq üzre idi. — Bu,meni camaatın yanında lap axmaq veziyyetinde qoyub. — Vay-vay, Corc, bu ne cefengiyyatdır danışırsan? Ivin kitab yazmağında heç bir qebahet yoxdur. Sen gerek onunla fexr edesen. — Boş-boş danışma. Bu ki, onun öz şexsi hekayetidir. Bunu sen de, başqaları da çox yaxşı bilir. Deyesen onun meşuqunun kim olduğunu

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 21 >>