Corc Pereqrin ucaboy, herbçilere mexsus qedd-qametli bir adam idi. O, genc satıcıya teref eyilerek soruşdu: — Onda bele çıxır ki, bu, yeni neşrdir? — Beli, cenab. Beşinci. Yalnız roman bele uğurla satıla bilerdi. Corc Pereqrin bir anlığa tereddüd etdi. — Sizce neye göre bu kitab oxucular arasında bele yayılıb? Men hemişe eşitmişem ki, poeziyanı heç kim oxumur. — Nece deyim, bilirsiniz, bu, çox yaxşı kitabdır. Men özüm de onu oxumuşam. Bu genc oğlanda oxumuş olsa da, yüngülce Kokni lehcesi hiss olunurdu ve Corc qeyri-iradi olaraq himayeedici bir mövqe tutdu. — Bu, çoxunun beyendiyi bir şeydir. Ehtiraslı hisslerle zengin, lakin facievi. Corcun qaşları çatıldı. Yavaş-yavaş bele neticeye gelirdi ki, bu oğlan yamanca sırtıqdır. Hele heç kes ona kitabda bele bir şey olduğunu dememişdi ve oxuduğu şerhlerde de bu barede hansısa bir qeyde rast gelmemişdi. Genc oğlan ise sözüne davam etdi. — Elbette, bu, sadece olaraq bir uğursuzluqdur. Yeqin bilirsiniz de men neyi nezerde tuturam. Men gördüyüm, duyduğum qederiyle müellif öz şexsi tecrübesinden behrelenib. Ele Hausman da özünün “Şropşirden olan genc oğlan” eserini bu cür qeleme alıb. — Qiymeti neçedir?, — deye Corc bu çerençini susdurmaq üçün soyuqqanlılıqla soruşdu. – Bükmeye ehtiyac yoxdur, cibime qoyaram. Noyabr seheri yamanca rütubetli ve yağmurlu idi, ona göre de Corc plaşını geyinmişdi. Vağzalda polkovnik axşam qezet ve jurnallarını aldı. Iv ile birinci dereceli vaqonda üzbeüz oturaraq yerlerini rahatladılar ve oxudular. Saat 5-de vaqon-restorana gederek çay içdiler ve bir az söhbetleşdiler. Nehayet gelib eve çatdılar. Vağzaldan eve maşınla geldiler. Vanna qebul etdiler, geyimlerini deyişdiler. Şam yemeyinden sonra İv yamanca yorğun olduğunu deyerek yatmağa getdi. Adeti üzre, evvelce erini alnından öpdü. Bundan sonra polkovnik plaşının cibinden İvin kitabını çıxararaq zala keçdi ve oxumağa başladı. Şeir oxumaq onun üçün çetin idi ve herçend her bir söze böyük diqqetle yanaşırdı, yene de qarmaqarışıqlıq içinde idi.

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 21 >>