Bir zamanlar
Bir zamanlar senin penbe
kölgende
Pek bextiyar idim, nazlı dilberim.
Henuz bextiyarlıq duyulmaz
mende,
Yalnız gülümserdi mehzun
gözlerim .
Ayrılıq ne yaman derd imiş,
aman!
Sensiz halım günden-güne
perişan,
Vüslet demlerini anar de her an,
İzler yollarını yorğun gözlerim...
Sensiz bütün duyğularım
bunalmış,
Zehnim, fikrim durmuş, hep
dona qalmış,
Uyqum çekilmiş, könlümü qem
almış,
Yalnız arar seni vurğun gözlerim.