Cenab Düfur axır ki danışdı:

—Bax, buna heyat deyerem. - Sonra elave eledi:

Bir az da dovşan eti isteyirsenmi, gözelim?

—Yox, sağ ol, ezizim.

Xanım yene üzünü oğlanlara çevirdi, onların çılpaq qollarını gösterib dedi:

— Siz ele üşümürsünüz?

Onların ikisi de güldüler. Bütün günü nece çalışdıqlarından, qan-tere batdıqlarından, gecenin qaranlığında nece üzdüklerinden danışıb qonşularını heyrete getirdiler. Sonra yumruqlarını sinelerine doyüb nece möhkem olduqlarını gösterdiler. Xanımın eri daha ingilisleri nece ötüb keçdiyinden danışmırdı, oğlanlara dedi:

— Sizin sağlam bedeniniz var.

Genc qız çevrilib onlara baxırdı. Sarıbaş oğlan şerabı birbaşa şüşeden içirdi, qefilden çeçedi, öskürdü, xanımın qırmızımtıl ipek donunu batırdı. Xanım hirslendi, lekeleri temizlemek üçün su istedi. Hava berk qızmışdı. Güneşin şüalarında berq vuran çay ele bil istiden qaynayırdı. Şerab Düfurlanın başını kicellendirdi. Cenab Düfur berk hıçqırırdı, jiletinin yaxasını açmış ve şalvarının belini boşaltmışdı. Xanım tengnefes olmuşdu, yavaş-yavaş donunun yaxasını açırdı. Sarıbaş oğlan şen-şen saçı pırpızaq başını yelleyir, ara vermeden şerab süzüb içirdi. Qan keflendiyini duyub özünü şax ve temkinli saxlamağa çalışırdı. Qız ise heç ne büruze vermirdi, ancaq gözleri azacıq parıldayırdı, hem de qarabuğdayı yanaqları bir az qızarmışdı.

Vurdular. Oxumaq istediler. Here öz bildiyi mahnını oxudu, qalanları heraretle el çaldılar. Sonra ağır-ağır ayağa qalxdılar. Arvadlar keyleşmişdiler, tengnefes olmuşdular. Kişilerin ikisi de kefli idi, gimnastika ile meşğul olmağa başladılar. İkisi de kütleşmiş, üzleri sefeh bir ifade almışdı. Asma helqelerden sallandılar, amma heç biri özünü qaldıra bilmedi. Köynekleri az qala şalvarlarından çıxıb sallanacaqdı. Qayıqçılar qayıqları suya salmışdılar, yaxınlaşıb nezaketle xanımları çayda gezmeye devet etdiler.

- Canab Düfur, icaze verirsinizmi?

- Xahiş edirem! — deye, Düfurun arvadı heyecanla soruşdu.

Düfur axan gözlerini

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>