Çıxıb getmek isteyende xanım Düfur arxadan çağırdı:

- Bes sizin dostunuz necedir? — deye,utancaq-utancaq soruşdu.

- Lap yaxşıdır.

- Bizden ona salam söyleyin, yaxşımı, tapşırın ki, bu tereflere yolu düşende bize baş çeksin...
Xanım qıpqırmızı qızardı, sonra elave eledi:

— Ona deyin ki, men çox memnun olaram.

—Mütleq deyerem, xudahafiz!

—Xudahafiz yox... yaxın görüşe qeder!

Bir il sonra qızmar bazar günlerinden birinde meşedeki ehvalat Anrinin yadına düşdü. Eslinde hemin ehvalatı o heç unutmurdu, amma bu defe ele aydın, ele ürek yanğısı ile xatırladı ki, döze bilmeyib tek-tenha hemin guşeye getdi.

Ora çatanda mat qaldı. Qız orada idi. Hemin yerde, otun üstünde oturmuşdu, qemgin idi. Eri, sarıbaş oğlan onun yanında yuxuya gedib heyvan kimi xoruldayırdı, keçen il geydiyi uzun qol köyneyi de eyninde idi. Anrini görende qızın rengi ele qaçdı ki, az qala üreyi gedecekdi. Sonra onlar aralananda heç ne olmayıbmış kimi, söhbet elemeye başladılar. Oğlan deyirdi ki, bu yeri çox sevir, herden bazar günleri gelib burada istirahet edir, keçmiş gözel deqiqeleri xatırlayır. Bu sözleri eşidende qız gözlerini oğlanın gözüne zilleyib xeyli baxdı, sonra dedi:

—Men bu yeri her axşam yadıma salıram.

—Gedek, ezizim, — deye, onun eri oyanıb esneye-esneye söhbeti kesdi.

— Mence, qayıtmaq vaxtıdır.

<< 1 ... 9 10 [11]