günlerimizi xatırla, Anni!

SAHİBE: Seninle qızılgül etirli günlerim olmayıb! Seninle heç vaxt olmayıb! Ola da bilmezdi!

CONNİ: Men demirem ki, bir yerde olmuşuq. Yox, herenin öz günleri olub. Ancaq onda sinende gezdirdiyin daş yox, ürek idi, Anni! Yoxsa düz demirem? Bu qoca vaxtımda yalan danışıram?

SAHİBE: Ay qız gel de! İkinci otaqda qalan cenab Detye seninle mırt vurmaq isteyir.

CONNİ: Getmeyin, uşaqlar! Qocanı tek qoymayın! Size başıma gelen bir ehvalatı danışacam (hirslenir). Sizinle deyilem? Qulaq asın! Hamımızın pulunu Conni verecek! Conni indi öz heyatında olmuş bir ehvalatı danışacaq (ses-küy davam edir. Bu aralıqda).

SES EŞİDİLİR: Conninin verdiyi zibildir (hamı gülür).

SAHİBE: Özün bil, qonaqları narahat elesen, bayıra atılacaqsan! Katrin, sen onu sakitleşdir, sonra da get cenab Detye ile bir az mırt vur...

CONNİ (keder içinde): Görürsen, qızım, meni sakitleşdir, cenab Detyeni ise eksine... Onunla mırt vur... Axı niye, menim ezizlerim? Ona göre ki, men qocayam...

KATRİN: Sen qoca deyilsen, Conni.

CONNİ: Lazım deyil, Katrin, onsuz da men daha heç kese lazım deyilem. Heç cavanlar da menim başıma gelenlere qulaq asmaq istemir.

KATRİN: Çünki onları bize yüz defe danışmısan, Conni.

CONNİ: Boş-boş çerenleme, qız! Men daha heç kesin xoşuna gelmirem. Başıma gelenlere de heç kes qulaq asmaq istemir! Heç kes! Heç kes!

KATRİN: Yox, yox, Conni, men qulaq asıram.

CONNİ: Sen? Sen yaxşı uşaqsan, Katrinxen. Ancaq onların hamısını bilirsen, ele deyilmi? Yoxsa bilmirsen?

KATRİN (yalandan): Hardan bilirem? Senin başına o qeder iş gelb ki...

CONNİ: Doğru sözündür? Bes cenab Detye?

KATRİN: Qoy ikinci otaqda özü ile mırt vursun.

CONNİ: Bes cavan oğlanlar?

KATRİN: Onlar da redd olsunlar.

CONNİ: Ha... ha... Men Kelküttede ağ ayı ovlayanda, onlar hele belkede olardılar. Nece ovladığımı sene danışım?

KATRİN: Danış, Conni.

CONNİ: Yox, belke sene deniz ilanının başına nece torba taxdığımı danışım?

<< 1 [2] 3 4 ... 22 >>