Özüme yuva tikmişem ve deyesen, yaxşı da alınıb. Eslinde, çöl terefinden böyük bir oyuğa oxşayır, ancaq bu oyuq heqiqetde heç yere aparmır, bir-iki addım atan kimi, daş-qayaya direnirsen. Bunula heç de biclik işletdiyime göre öyünmek istemirem, bu, eslinde, defelerle boşa çıxan yuva tikmek cehdimin mehsulu idi ve axırda mene ele geldi ki, bu oyuğun ağzını bağlamasam yaxşıdır. Düzdür, bezi biclikler o qeder mahir olur ki, belası öz başında çatlayır ve men bunu başqalarına nisbeten daha yaxşı bilirem, ancaq ele bunun özü de böyük cesaret teleb edir ki, bu cür oyuğun ağzını açıq saxlamaqla burada kimese qazıntı aparmağa imkan yaradasan, ele bile ki, içerisinde nese var. Kim fikirleşse ki, bu yuvanı qorxudan tikmişem, demeli, meni yaxşı tanımır. Çünki bu oyuqdan texminen min addım aralıda yuvanın ağzı mamırla örtülmüş yolu var, özü de ele etibarlıdır ki, söz ola bilmez, ancaq, elbette, kimse bilmeden mamırın üstüne çıxar, yıxılar ve onda da yuvanı görer, hevesi olsa, - yeri gelmişken, bunu etmek üçün gerek, müeyyen menada, xüsusi qabiliyyet sahibi olasan, - içeri cumar, her şeyi darmadağın eder. Bunu yaxşı bilirem ve heyatım indi özünün zirve nöqtesine çatsa da, birce saatlığa olsa da, rahatlıq tapa bilmir, mamırın altındakı qaranlıqda son nefesini yaşayır. Tez-tez yuxuda görürüem ki, nese burnunu ireli uzadıb acgözlükle buraları imsileyir. Deye bilerler ki, niye bu oyuğun ağzını torpaqlamırsan. Düzdür, oraya yuxarısından bir nazik qat torpaq tökmek olardı ve aşağıya da yumşaq torpaq seperdim ki, qaçmaq üçün yol açanda, çetinlik çekmeyim. Ancaq bu mümkün deyil, ehtiyat teleb edir ki, tez qaçıb aradan çıxmaq imkanını saxlamaq lazımdır. Mehz ehtiyat teleb edir ki, heyatımla risqe gedim ve teessüf ki, bu da tez-tez olur. Bütün bunların hamısı üreküzen hesablamalardır ve iti zeka sahibi olmağın sevinci de bezen adamı hesablamağa heveslendirir. Gerek tez qaçıb aradan çıxmaq imkanım hemişe qalsın, axı, ne qeder servaxt olsam da, kimse, nese heç gözlemediyim terefden hücum

[1] 2 3 ... 35 >>