çekmeleri dükandan özü alıb. Qadın Het qarıyla birge qapını açıb bayıra çıxdı ve dumana düşdü. Bax, ele bil bütün uzun qış gecesi boyu şeherin içine çekdiyi yuxulu valehedici nefesi hele de dumanla torpaq arasına yığılmışdı; bu nefes qaranlıq ve dar bir mesafede yuxuyla oyanışın arasında qalmışdı; mürgüden oyanan ilıq havanı tenzimleyen heyetdeki istilik sistemi idi; ele bil donmuş sala qatları pillekenlerin üstünü ve zirzeminin taxta qapağını, daha sonra ise sarayın böyrüne, arxa qapının küncüne düzülmüş taxta lövhelerin üstünü örtmüşdü; ve missis Heyt elinde közermiş kömür dolu vedre hemin taxta lövhelerin üstüne çıxıb qaçanda yamanca sürüşdü.

- Ehtiyatlı olun!- Het qarı qışqırdı ve özü de az qala rezin şap-şapları ile sürüşecekdi.- Onlar evin qabağındadır!

Missis Heyt yıxılmadı, heç dayanmadı da. Onun soyuq baxışları etrafa tuşlandı ve qadın yeniden qaçmağa başladı. Heyetde duman içinden qefleten ecayib bir qatır peyda oldu. Adama ele gelirdi ki, qatır zürafeden de yekedi; onun uzunsov başı vardı. Qatır düz onların üstüne gelirdi; onu saxlamaq, qabağını kesmek mümkün deyildi. Heyvan ele bil cehennemden qurtulmuşdu, noxtası şeklenmiş qulaqlarına çırpılırdı.

- Odur!- deye Het qarı el çantasını yellederek qışqırdı, – Sen bir ona bax!

Missis Heyt derhal qatıra sarı döndü ve şeh basmış taxta lövheler üstünde yene emelli-başlı sürüşdü. Onlar qatırla birge yaxınlıqdakı tövleye sarı qaçırdılar. Tövlenin açıq qalmış qapısından ise bir heyvan sifeti hereketsiz ve heyret içinde onlara baxırdı. Çox güman ki, heç zürafe de bu ineye qatır qeder qorxunc ve yeke görünmezdi; duman içinden birden-bire çıxıb peyda olan qatırın cana üşütme salan görkemi vardı. Hele bunlar cehennem, heyvan ters kimi düz tövlenin qabağında qaçırdı. Qısası, inek qarşısında ya küleşden çeper, ya da bir kabus görürdü. İneyin öz görkemi de fövqel idi; o, quzu kimi sakitce gözlerini zilleyib baxırdı. Birden inek qeyb oldu, ele bil külekli havada kibrit çöpü söndü. Mentiqle düşünmek olardı

<< 1 [2] 3 4 ... 16 >>