yarım tay unu küreyine götürüb öz kendine yol alır. Külek qarı sovurub tez-tez onun üzüne, gözüne çırpır, yol getmeye çetinlik yaradırdı. Çox vahimeli bir gece etrafı öz ağuşuna alırdı. Ele bu vaxt Hümbet baba ona yaxınlaşan canavarı görüb çox qorxdu. İstedi yoluna davam ede. Lakin dayandı. Canavar gelib düz onun qarşısında durdu. Aralarında çox az mesafe var idi. Canavar diqqetle Hümbete baxır, Hümbet de ona. Canavar xeyli genc oğlanı öz vehşi baxışları ile süzdü. Hümbet küreyindeki un kisesini yere qoyub yorğun- yorğun ona baxırdı. Birden canavar dönüb getdi. Hümbet bu möcüzeye çox sevindi. O, un kisesini götürüb qaça-qaça oradan uzaqlaşdı. Baş veren bu hadisenin sanki yuxu olduğunu zenn edir, herden başını silkeleyib gözleri ile etrafı diqqetle gözden keçirirdi. Menzil başına çatan kimi canavarla bu möcüzeli qarşılaşmanı her kese danışdı. Hamı heyretle ona qulaq asıb sevinirdi.

-He, Ayla bax vehşi heyvanlar da xeyirxah olur.

Ayla sevinerek:

-Baba bu senin danışdığın nağılların en gözeli, en maraqlısı idi - deyib şirin yuxuya getdi. Yuxuda canavarı gördü. Bu canavar da babasının qarşısına çıxan canavar kimi xeyirxah idi. O, Ayla ile oynayırdı. Ayla yuxuda canavarı qucaqlayır, onun ipek tüklerine sığal çekirdi. Canavar bu sığaldan xoşlanır ve mehriban baxışları ile Aylanı süzürdü.