Bilirsenmi, bezen insan gözel bir yalanın içinde qeyb olar, özünü aldadar üzleşmek istemez heqiqetlerle, üzleşmeye cesareti olmaz çünki canının yanacağını bildiyi üçün düşünmek istemez olub keçenleri. Darıxdığı halda önemsemez o duyğunu. Hebs eder özünü eve, çıxmaz o xatire dolu küçelerden keçmemek üçün, severek dinlediyi mahnıları tek tek siler telefonundan, siler mena yüklediyi şekilleri. Ve heç bir şey yaşanmamış kimi heyatına davam eder. Unutmaq isdeyer, eslinde unutdum deyib özünü aldadar, çünki sadece özü bilir geceler yatmadan evvel üreyinin nece yandığını. Birde ağlına gelende xetireler, gözlerinin nece dolduğunu özü bilir…
Bilirsenmi, bezen insan özünü bilerek aldadar. Xoşbext ola bilmek üçün , ayaq üste dura bilmek üçün. Bezen insan sirf sevdiyi insanlar üzülmesin deye xoşbext görünmeye mecbur qalar. Dedim axı, bezen gözel bir yalanın içinde iter insan.
Hemde ele bir iter ki, ‘’ unutdum, üzülmürem artiq’’ deyer. Yaralarım qabıq bağladı dediyin anda, birde baxırsan ki, yeni halı ile elece qalıb..
