Her kesin qırıldığı bir yer vardır ..
Ora toxunmayın .. Toxunmaq mı isteyirsiniz? Melhem ola bileceksiniz mi? Toplaya bileceksiniz mi o qırıqlıqları? Toxunmadan önce bunu düşünün. Yaralar öpmekle sağalmır, ezizim, sevmekle sağalır. Bir insanın en pis halını sevirsinizse, odur sevgi. Qırıqlıqlarına aşiqsinizse, odur merhemet. Esebi halında susursunuzsa, odur hörmet. Siz, özünüzü düşünmekle, her şeyi unudursunuz ..
Bir insanın en yaralı yerini görende, onu hiss edin, sonra toxunun. İlk önce, onun içindeki insanlığı sevin. Sonra vücuda aşiq olarsınız. Belke de sevdiyin insan gözel/yaraşıqlı deyil, başqalarına baxanda. Amma esas olan, senin gözünde nece görünmeyidi ..
Sevgi, elini tutanda, savunmasız olmadığını hiss etmekdi, gözlerine baxanda dünyanın en gözel denizini seyr edirmiş kimi baxmaqdı, saçlarının her halını sevmekdi. Siz onu her halı ile sevseniz, emin olun, elinizi buraxmamaq üçün herşey edecek yarınız .. Deyer bilin, deyer verin .
