Gedirsense, gözünü menden tamam kesib get,
Gözünle barışaram – özünle barışmaram!
Yoxluğumun ucundan, hesretimin ucundan
Yuxuna qarışaram – özünle barışmaram!
Dilinin kor tiyesi öyrenibdi pis kese,
Pisini de öyerem, özge seni pislese.
Derd qelbini tek görüb qarmalamaq istese,
Derdine darışaram – özünle barışmaram!
Sen yanılan, yandıran, sen küsdüren, sen küsen,
Heç qapından girmerem, qayıt desen, gel desen.
Görsem dara düşmüsen, görsem yaman gündesen,
Yağınla vuruşaram – özünle barışmaram!
Çox eyri düzelerdi qovuşsaydı düz-düze,
İller ilme toxudu, söykenmedi söz-söze.
Elin yığnaq yerinde birden gelsek üz-üze,
Halını soruşaram – özünle barışmaram!
Axı mene kim çatar ağ günü dilemekde,
Qelebeni gezmeren qırmaqda-şilemekde.
Oğul-uşaq böyüdüb başçılıq elemekde
Yolunla yarışaram – özünle barışmaram!
Qelbe hopur sirdaşın her baxışı, her izi,
Düşmen çıxan dostun da ağır olur itkisi.
İşdir, senden başlayıb ölüm ayırsa bizi,
Qebrine sarışaram – özünle barışmaram!
