baxırdım. Ne vaxt qayıtmışdı? Ya da en esası bura nece gelmişdi?
Fuad meni arxasına aldı.
-Senin ne işin var burda?
Murad eseb dolu gülümsemesiyle Fuada baxdı.
-Menim olanı almağa geldim.
Fuad qorxurdumu bilmirdim amma tedirgin olduğu belliydi. Onu burda birden bire arxamızda peyda olmasını gözlemirdik ikimizde.
-O artıq senin deyil. Sahiblenmekden vazgeç.
Murad bir iki adım bize qarşı geldi.
-Men menim olanı sahiblenmekden vazgeçe bilmerem amma sen başqasının qadınına göz qoymaqdan vazgeçsen yaxşı olar.
Daha sonra Murad Cemili yanına çağırdı.
-Cemil Zeynebi burdan apar.
-O heç yere gelmir.
Menim burda olmağıma baxmayaraq menim adıma qerarlar almaqları meni esebleşdirmişdi.
-Men qerarımı özüm vere bilerem.
Menim bu sözümden sonra Murad mene baxdı.
-Sen heç danışma Zeyneb. Seninle sonra danışacağam. Tanımadığın adamı eve alman bes deyilmiş kimi birde ona inanıb baş düşmenimin evine gelirsen.
-Niye? Doğruları dediyi üçün baş düşmenin olur?
-Xeyr. O başdan ayağa yalançı olduğu üçün. Heç neyi bilmirsen eve get meni gözle.
Mecburen razılaşdım. Muradın ağzındanda qulaq asa bilerdim bu hekayeye.
-Fuada neyleyeceksen?
-Heç ne!
Artıq heç ne demedim yeqin ki onu öldürmeyecekdi. Cemille otağın qapısından çıxarken Muradın sesini eşitdim.
-Sadece sene toxunduğu beden üzvlerinden onu mehrum edecem.
Yazar: Aysel

<< 1 ... 12 13 [14]