geldi.
Celd ayağa qalxıb serumu qolumdan çıxartdım. Ayağa duranda başım döndü amma fikir vermedim. Qapını açıb çıxarken Nerminle Cemil engel oldu.
-Muradın yanına getmek isteyirem.
Cemil qolumdan tutub meni otağa salmaq istedi amma girmedim.
-Cemil Muradı görmek isteyirem.
-Başa düşürem seni Zeyneb amma Murad hele emeliyyatdadı ve ne vaxt çıxacağı belli deyil. Onu emeliyyat qapısının önünde gözlemeyinin heç bir faydası yoxdu. Hekim dincelmeni dedi.
Cemilin elinden qolumu gücle qurtarıb qışqırdım.
-Murad orda emeliyyat olunur. Sen mene get dincel deyirsen. Onun mene ehtiyacı var. Yanında olduğumu hiss elemelidi. Men Muradın yanına gedirem.
Bu dediklerimden sonra heç biri mene engel olmadı. Emeliyyat otağının qabağına gedib gözlemeye başladım. Cemille, Nermin de geldi.
Neçe saat keçdi bilmirem. Hele de Murad emeliyyatdan çıxmamışdı. Allahım ona bir şey olsa men neyleyerem?
Gözlerim yavaş yavaş bağlanırdı. Yatmaq istemirdim amma gözlerim sözüme qulaq asmırdı. Gözlerimi yenice yummuşdum ki emeliyyat otağının qapısı açıldı.
Hekim içeriden çıxıb qan lazım olduğunu dedi.
Cemil tez ona qanını verdi. Yene aradan çox keçmişdi. Hekim çıxdı.
Tez hekimin yanına gedib ağzından çıxacaq sözlere diqqet kesildim.
-Emeliyyat yaxşı keçdi. Biz elimizden geleni etdik. Gerisi Murad oğluma qalıb. Baxın men Muradı çox emeliyyat etmişem.
Amma bu derecede ağır yaralı olmamışdı heç vaxt. 3 gülle yarası var. Biri onurğa sütunun düz yanında, digeri qara ciyerini sıyırıb. O biri ise çiynindeydi. Qorxulu yerlerde olduğu üçün emeliyyat uzun çekdi.
Hekimin dediklerini diqqetle dinleyirdim.
-Hekim Murad yaşayacaq?
Bu sualı o qeder çaresizce vermişdim ki hekim evvelce meni süzüb sonra danışdı.
-Qızım sen deyesen Muradın arvadı olmalısan. Seninle açıq danışacağam. Murad defelerle yaralanıb. Amma qurtulub. Feqet bu defe onu vuran kimdise 1 gülleyle ölmeyeceyini bilirmiş. Murad 1 gülleyle heç yıxılmazda. Amma onu 3 yerden vurublar.
Biz elimizden geleni etdik. Sene qalan sadece dua

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>