Axşam saatları idi, hava qaralmışdı. Qefil hotelin işıqları söndü. Bele hallarda 5-10 saniye sonra generator işe düşürdü ve işıqlar yeniden yanırdı. Lakin bu defe bele olmadı. Melum oldu ki, generatora dizel alınmayıb.Yadıma düşdü ki, harasa kiçik şamlar qoymuşdum. Cütlükler üçün masa bezeyende lazım olurdu. Bir-bir dolabları açıb elhavasına içini yoxlayırdım. Zülmet qaranlıqda nese tapmaq müşkül meseleye çevrilmişdi. Qadın sesi meni axtarışdan ayırdı.
- Axşamınız xeyir, - o dedi.
- Axşamınız xeyir. Xanım, teessüf ki, hal-hazırda size xidmet göstere bilmeyeceyem...
- Eybiyox, - qadın sözumü kesdi, - sadece oturmaq isteyirem.
Şamları axtarmağı dayandırdım. Qaranlıq ve sükut qeribe abu-hava yaratmışdı. Gerginlik hiss olunurdu.
- Siz de bunu xoşlamırsınız? - qadın soruşdu.
- Neyi?
- İki nefer arasında olan sessizliyi. Adam birteher olur. İnsanlar özünü rahat hiss etmek üçün mütleq danışmalıdırlar?
- Dialoqumuz mene " Kriminal qiraet" filmini xatırlatdı.
- He, mene de, - ele bildim bu sözleri deyende o gülümsedi, - Ne yaxşı bir-birimizi göre bilmirik.
- Beyem bu yaxşıdır?
- İnsanın gözlerini görmeyende onunla daha rahat danışmaq olur. Yoxsa adam heç neyi etiraf ede bilmez.
- Etiraf? Meselen, neyi?
- Meselen, bir vaxtlar töretdiyi qetli.
- Niye insan birden etiraf etmek qerarına gelsin?
- Çünki illerdir etdiyi emel onu rahat buraxmır, vicdanını sızladır.
- Bes qetli töredende vicdan harada idi?
Qadın susdu. Artıq onun getdiyini düşünmeye başlayırdım ki, danışdı:
- Bezen qurban özü günahkar olur.
- Mence bele sözleri qatiller fikirleşir.
- Hemişe yox. Bax, meselen, bir qadının sevgilisi olur. Mehriban münasibet yaşayırlar. Qadın ona etibar edir, üreyini verir. Zamanla kişi onunla daha yaxın olmaq isteyir. Qadın sevgilisine inandığı üçün razılaşır. Günlerin birinde, kişi qadını şeherden kenara aparır. Bir eve gedirler ve orada sevişirler. Sonra kişi siqaret almaq adı ile çıxır ve qayıtmır. Çox keçmemiş dostu gelir, deyir ki, onunla da sevişmelidir.

[1] 2 >>