Yene sen düşürsen ağlıma, qırğınlığımla. Oxumayacağın ne mektublar yazdım sene bir bilsen. Heç bilmediyin bir “ men” gizledim her setrimde. İçimde sene, ikimize aid ne varsa, yazdım, qaraladım, boş kağızlara.Bitmedin yene. Saldım ruhumu sonsuzluğa bir gece vaxtı. Sessiz semada seni axtarırmışcasına..Cesedimin gezdiyi bu şeherin qorxunc girdabında sensizlik besleyirem, içimi yandıran buruq şam işığında.Ne zaman qırıq, tökük bir gül görsem yeri, göyü boş kainatda önemsememezliyin düşür ağlıma. Cavabını bildiyim feqet cavabalaya bilmediyim bir yığın “ sen.” Yoxluq içinde boğulan bir “ men”
Uzat elini, çek al menliyimi bitmek bilmeyen derdlerden. Özümü unudalı iller oldu. Yoxluğun neleri aldı sovurdu bir bilsen, aldığın ahlar, bitmeyen yaralar.
