ağrılarla xarakterize olunur. İkincili infeksiyanın qoşulması zamanı papillit irinli iltihabla fesadlaşır, ağrı sindromu daha da güclenir. İnfeksion proses selikli qişanın sethine yayılaraq, proktite sebeb olur. Ümumi reaktivlik azaldıqda iltihab qonşu toxumalara keçmekle paraproktitle neticelenir.

Necis kütlelerinin daimi travmatik tesirlerinden papillaların üzerinde sethi eroziya ve ya xoralar emele gelir. Pasiyentlerde anusdan müxtelif intensivlikli periodik qanaxmalar anemiya töredir. Xesteliyin xroniki gedişi anal memeciklerin qranulyasiyası ile seciyyelenir. Xesteliyin en tehlükeli ağırlaşması epitelin bedxasseleşmesi neticesinde düz bağırsaq xerçenginin formalaşmasıdır.

Papillitin diaqnostikası
Ekser hallarda diaqnoz standart proktoloji baxış zamanı qoyulur. Anal memeciklerin iltihabına getirib çıxaran proktoloji xestelikleri aşkar etmek üçün elave müayine üsullarından istifade olunur. Xesteliyin en infomativ diaqnostik metodları aşağıdakılardır:

Barmaqla rektal müayine. Bu üsulla anal sfinkterin tonusu qiymetlendirilir, düz bağırsağın divarları yoxlanılır, patoloji töremeler üze çıxarılır. Papillit zamanı böyümüş ve ödemleşmiş memecikler ellenir. Onları palpasiyası keskin ağrı ile müşayiet olunur. Barmağı anal kanaldan çıxartdıqda elceyin üzerinde irin ve ya qan izleri qala biler.
İnstrumental müayine.Anoskopiya – düz bağırsağın aşağı hissesinin xüsusi optik levazimat (anoskop) vasitesile müayinesi selikli qişanın vizualizasiyasına, iltihablaşmış sahelerin aşkarlanmasına imkan verir. Ehtiyac yarandıqda proktoloq şübheli sahelerden toxuma nümunesi götürür. Bioptat sitomorfoloji müayineye gönderilir.
Mikromorfoloji analiz. Anorektal neoplaziyalardan şübhelendikde toxuma fraqmentinin mikroskop altında histoloji müayinesine ehtiyac yaranır. Papillit zamanı hüceyreler normal quruluşa malik olur, selikli qişanın bütün qatları saxlanılır. Bioptatların massiv leykositar ve makrofaqal infiltrasiyası müşahide edilir. Nekroz saheleri izlenile

<< 1 2 [3] 4 5 >>