amma bu adam onun eri idi... Bildiyi şeylerden daha artıq bilmediyi şeylerinde olduĝunu hiss edirdi. Her şey üçün çox gec idi, onun bextine de bunlar yazılıbmış, o evlenerken heyat yoldaşına sedaqet andı içmişdi.. Ne olur olsun bunun geri dönüşü yoxdu. Qebul etmekden, heyatına davam etmekden başqa yolu yox idi. Keçecekdi, neler keçmirdi ki, heyatda... Zamanla buda keçecekdi. Gözleri anasına baxsa da, heyat yoldaşı olan adamın ona qeribe bir ifade ile baxan gözlerinden başqa heç bir şey görmürdü... Bu baxışlar onun üreyinde qeribe bir hiss yaratmışdı. Ne idi bu? Heç cür cavablaya bilmirdi. Özünü toplamaĝa çalışaraq anasına sarıldı... -Qapıda mı dayanacıq qızım? Anasının sualı ile ona daha möhkem sarıldı.. -Senin üçün çox darıxmışam anacan... Çooox. Deye pıçıldadı, anasının qoxusunu içine çekerek gözlerini yumdu ve bütün dünyanı unuttu... Ömrünün sonuna qeder bu qolların arasında qala bilerdi. Bu an arxada eşittiyi bir sesle nefesi tutuldu. Bütün bedenini qorxu sardı.. Boĝazı qurudu... Bu ses, bir vaxtlar onun üçün heyat demek idi, indi ise bu ses ona narahatlıq ve qorxu xaricinde heç bir şey hiss ettirmedi. Eşitdiyi ses sadece bir kelime söylemişdi.. -Asya... Belke, bir hefte evvel bu sesi eşitseydi heç düşünmeden ona sarılar ve onu apaması üçün yalvarardı... Amma artıq çox gec idi. Heç bir şeyin menası yox idi.. Bedenini saran titremeye mane ola bilmeyerek anasının qollarından ayrıldı. Arxaya çevrilib boş nezerlerle ondan beş addım uzaqda dayanan adama baxdı.. Anasının heyecan ve narahatlıq içinde ona baxdıĝını hiss edirdi. Üreyini saran soyuq bir hiss vardı, xeyal qırıqları, mehv olan ümüdler, puç olub geden arzuların soyuq nefesi... Bir vaxtlar bu adamı görünce bele şeyler hiss edeceyini söyleseler o inanmazdı.. Ona ne olmuşdu bele.. Ona doĝru bir addım atıb dayanan adamın bu qısa müddetde ne qeder deyişdiyini düşündü... Xeyir, deyişen bu adam deyildi, beli bu bir nece günde hu adam çox, hedsiz çox ezab çekmişdi. Amma deyişen onun bu adama baxışları idi. Bir

<< 1 2 [3] 4 5 >>