qarşısında dayanmış adamdan deli kimi qorxurdu, sebebini bilmese de heyat yoldaşı olan bu adamın üzüne baxa bilmirdi.
-Şamil bey, nahar hazırdı..
Xidmetçi qızın sesi ile yerinden qalxdı, bu adamdan uzaqlaşmaq üçün bir yol taptıĝını düşünerken qolunda zerif bir şekilde sıxılan barmaqlarla olduĝu yerde qaldı.
-Gede bilersen Sevda.
Dedi, emre itaet edib otaĝı terk eden xidmetçinin arxasınca ümüdsüzlük dolu baxışlarla baxan gözleri, qolunu sıxan elde sabitlendi. Üreyi yerinden çıxacaqmış kimi döyünürdü, nefesi daralırdı.
Cenesinden tutub zerif bir hereketle başını qaldıran elin sahibine baxdı. Baş barmaĝının kömeyi ile göz yaşlarını sildi.
-Asya... Aĝlama... Xahiş edirem..
Qulaĝına dolan ses ile ilk evvel ne eşitdiyini anlaya bilmedi. Bu adamın baxışlarında oxuya bilmediyi bir ifade vardı. O donuq qezeb ifadesinin altında daha derinlerde başqa şeylerin varlıĝını hiss edirdi, dodaqları titredi.. Bir şeyler söylemek isteyirdi amma bacarmırdı..
-Men...
Deye pıçıldadı, boĝazında dũyünlenen yaşlar sözlerine mane oldu. Baxışları yere dikildi...
-Anam üçün darıxmışam...
Sesi pıçıltıdan ibaret idi, qarşısında dayanan insanın bir eli onun belini sardı, diger eli ise saçlarını sıĝalladı, qulaĝına doĝru eyilerek.
-Men seni istediyin vaxt ananı görmeye apararam...
Deye pıçıldadı...
Gözlemediyi bu cavab ile başını qaldırdı, baxışları onun sert baxışlı gözlerinde sabitlendi. Bir uşaq mesumiyeti ile,
-Apararsınız mı?
Deye soruşdu...

<< 1 ... 4 5 [6]