getmeliyem.Ani verdiyim qerar deyil,çox düşünmüşem ve son qerar olaraq getmeyin menim üçün de,Selim üçün de en doğru qerar olduğu qenaetine gelmişem.
-Sen ne danışdığını bele bilmirsen,Aylin. Ne qerar vermisen sen? Hansı qerardan danışırsan? Selim xeberdardır bu axmaq qerarından?- esebileşdiyi üçün ağzından çıxan kelmelere fikir de vermirdi.
- Selim başa düşer meni.
-Aylin,sen ne danışırsan? Anangil bes...
-İndice orda idim.
-Onlar bes heç ne demedi?
-Onlara nese demedim. Bilmediler. Birce sene deyirem.
-Aylin,axı niye bele edirsen? Düzdür ,çox ağır şeyler yaşadın. Amma bu Selimi terk etmeyin üçün sebeb deyil axı.
-Nigar,boşuna meni yolumdan saxlama. Saat 10:00-da menim teyyarem uçacaq. Men gedirem. Qerarım qetidir. Biz birlikde bacarmadıq.
Nigar Aylini saxlamağa çalışsa da,bacarmadı. O,artıq öz qerarını vermiş ve bu yolda irelileyirdi,kimse de onu bu yoldan saxlaya bilmezdi. Bütün vidalarını etdikden sonra hava limanına geldi. İçeri girib bir müddet oturdu ve düşünmeye başladı. Etdiyi ne yuxu idi,ne de geri dönüşü ola bilecek bir şey idi.Getse ,daha qayıda bilmezdi. Ayaqları geri qayıtma yolunda çapalayaraq bütün gücünü serf edib taqetden düşmüşdü. İndi sadece söze baxaraq teyyareye doğru addımlayırdı. Ayaqları da anlayırdı ki,bu yol sondur...Teyyareye oturmaq isteyende başa düşmediyi bir hiss üreyini esir alıb sıxmağa başladı ve ayaqları yere mıxlandı.Arxaya qanrılıb gözlerini etrafda gezdirdi. Selim sanki yaxınlığında imiş kimi bir hiss doğurdu içine.Düşündü ki, Selim onun getmesini engelleseydi, qalardımı? Elbette,qalardı. Onu bir daha görse, heç gede bilmezdi. Getmek istemeyen üreyi ağırlaşırdı,üreyindeki sıxıntı artır,stüardessa ise onun daxil olmağını gözleyirdi. Özünü toplayıb teyyareye eyleşdi ve birdefelik ona Selimi bexş eden bu şeherden uzaqlaşdı.İngiltereye çatanda qardaşı onu qarşıladı. Qardaşını gören kimi qısa müddetdir axmayan göz yaşları yeniden onu öz ağuşuna almağı bacarmışdı. Qardaşını qucaqlayıb göz yaşlarının axmasına mane olmadan

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 22 >>