düşüncenin nece de eqoistce bir şey olduğu fikri beyninde hökmranlıq etmeye başladı.Ortada bir uşağın xoşbext heyatı olduğu üçün Selimden el çekmek mecburiyyetinde qaldığı fikrini beynine yeriderek, öz eqoistliyine meğlub olaraq Selimin yanında qalmaq yerine ,bir uşağın analı-atalı böyümesi üçün her şeyi olan adamdan el çekib getmeye qerar verdi. Hara gedeceyini çox düşünmeyine ehtiyac yox idi. O adam Zahirden başqası ola da bilmezdi. Bütün her şeyi beyninde qetileşdirib telefonu götürerek titrek barmaqları ile Zahire zeng etdi. İlk zengi cavabsız qalanda heyecan daha da onu öz ağuşuna alıb üreyini doğram-doğram etmeye başladı. Ne etdiyini derk edecek iqtidarda deyildi sanki. Növbeti defe de nömreni yığıb qarşı terefden hesret qaldığı qardaşının qalın sesini eşidince hönkürmeye başladı.Onun yanına getmek istediyini bildirende qardaşı ona Rusiyada yox,artıq İngilterede yaşadığını, Ayline ise her zaman qapısının açıq olduğunu bildirdi.Qardaşına baş verenleri teferrüatları ile danışmamışdı. Qardaşının onu qanadları altına almağı ise onun qırılmış cesaretini berpa etmeye başlamışdı. Son defe her şeyi götür-qoy edib, beyninini rahatlatdı. Başqa yol görünmürdü sanki ona bu sevdada. Düşündükce özünü daha da artıq insan kimi hiss etmeye başlayırdı. Eger o, olmasa,Selim Sara ile evlenecekdi ve onlar xoşbext olacaqdı. Bunlar onun beynine ağırlıq,üreyine ise yüz ilin qemini elave edirdi.
Aylin yuxuda olan Selimi izleyirdi,onu özüne ezber,üreyine ömürlük hebs etmek isteyirdi. Onu qoyub getmek heç içinden gelmese de, her xoşbext anında ses salan vicdanı hazır idi getmeye. Qelbi bu ayrılığa dözmeyeceyini düşünüb perişanlığın derinliklerinde üzse de,beyni sakitliyini qorumaqda, soyuqqanlı duruşunu pozmamaqda davam edirdi.Üreyini Selimden qoparmaq asan deyildi.Selimi ne qeder müddet bele izlediyini bilmedi. Onun bütün cizgilerini beynine hekk ederek getmek isteyirdi. Onsuzda,üreyinde idi ve ordan bir ömür kimse çıxara bilmezdi Selimi. Saata baxdı.Artıq saat 05:30-u gösterirdi.

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 22 >>