gözlerini xalçanın naxışlarında gezdirirdi.
-Bu ne turşumuş sifetlerdir bele,-Deyerek Benövşe şen sesi ile sessizliyi pozub özünü diqqet merkezine aldı.
-Deniz hardadır bes?-Zahir fikirli halda soruşdu.
-Veronica aşağıda idi,men de ona emanet edib geldim. Dedim,birden bir-birinizi didersiniz.
-Menim neyime lazımdır. Xanım mene nese demeye tenezzül etmirse,men niye özümü pis edim,-Deyerek küskün şekilde arxasını çevirib yeniden nezerini pencereden aşağıya cemledi.
-Zahir,menden incimekde haqlısan,-Deyerek divandan qalxıb Zahire teref istiqametlendi. Elini tutub özüne teref çevirse de,Zahir üzünü çevirdi,-Zahir,-Deyib üzünü de özüne teref çevirdi,-Ne desen,haqlısan. Men özüm onun varlığını yeni hezm edirdim,inan. Daha yeni görmüşem onu. Sadece ne deye bilerdim ki?
-Evlenib?-Aniden verilen sual Aylini çaşdırdı.
-Deqiq bilmirem. Amma Sara burda yoxdur. Belke de, evlenmeyib,ya da evlenib,sonra boşanıb. Heç ne bilmirem.
-Hele heç ne danışmamısınız?-Ses tonunu yükseldib göz bebeklerini de böyütdü. Ellerini eseble eline vurub eseble qehqehe çekdi,-siz ikiniz de delisiniz?
-Zahir...
-İşe bir bax,bacımın yoldaşını ne görmüşem,ne de tanıyıram,-Dedi eyni qezebli ses tonu ile.
-Ne edim men? Özün gelmemişdin de toya. Ona aid xatire de saxlamadığımı bilirsen.
-Get,tecili onunla danış.


İki il önce

Aylin Sara ile baş tutan söhbetinde sonra beynini düşüncelerin seline buraxdı. Düşünceler artıq onu deli etmek heddine çatanda axşama doğru gedirdi. Selimi terk edib nece gede bilerdi axı? Ona olan sevgisini bir kenara ataraq nece gede bilerdi? Onsuz, onun nefesini duymadan,barmaqlarını saçlarında itirmeden, her cizgisini ilk defe görürmüş kimi baxmadan nece yaşayacaqdı? Qelbi ona qarşı küskünlüyünden el çekmemiş olsa da, bilirdi ki,bir gün her şey düzelecek. Selimi bağışlayacaqdı. İndi ise her şeyden el çekib, mübarizeni burda bitirib getmek nece mümkün ola bilerdi?..Bütün xoşbextliyi Selimde iken,onu burda qoyub getmek özüne qarşı da haqsızlıq idi. Get-gede bu

<< 1 2 [3] 4 5 ... 22 >>