eve girdin axı?"-deyerek özünü qınayırdı.
-Sara indi yatır. Oyananda baxsan,olarmı?
-Yaxşı...
Susdular...Eslinde , danışası o qeder şeyleri vardır ki... Amma indi sanki heç ne ağıllarına gelmirdi .
-Bir deqiqe gözle, gelirem,-deyib Selim metbexe keçdi. Sonra iki fincan qehve ile geri qayıtdı. Birini Aylinin önüne qoydu.
-Çox sağ ol .Niye eziyyet çekirsen?
-Nuş olsun ,-dedi ve Aylinin yanında oturdu.
Aylinin üreyi artıq yerinden çıxmaq isteyirdi. Selimin ona bu qeder yaxın durmağı vücudunu titremeye salırdı. Ellerinin içi terleyirdi. Heyecanını gücle boğmağa çalışdı. Onun istiliyini hiss ede bilirdi. Nece de darıxmışdı Selim üçün. Ancaq ne olsa da,ondan uzaq durmalı idi.
-Niye meni tenha qoydun?-sakit terzde verilen sual Aylini fikirden ayırdı. Sualı eşidib gözlerini Selime zilledi. Ellerini gah bir -birine keçirdi, gah ayaqlarının üstüne qoydu.Selim ise Aylinin hereketlerini teqib edirdi,-O qeder ezabla tekbaşına mübarize aparmalı oldum... Derdim az imiş kimi sen de getdin ve derdime derd elave etdin. Heç olmasa bir defe düşündünmü ki, senden sonra nece oldum?-
Aylin Ne cavab vereceyini bilmeden susurdu. Selim ise Aylinin üzünden baxışlarını çekmirdi. Aylin Selimin baxışını üzünde hiss etse de, ona teref baxa bilmirdi. Onun baxışları Aylinin narahat olmağına sebeb olurdu.
- Selim,men gedim,-Deyib ayağa qalxdı. Getmek isteyende Selim aniden Aylinin elinden tutub saxladı.
-Mene sevgin bele az idi?- arxası Selime dönük olan Aylin bu sözden esebileşdi.Üzünü Selime çevirib ona yaxınlaşdı ve qezeble gözlerine baxdı.
-Meni sevgimin azlığı ile qınaya bilmezsen, Selim...
Nefesleri bir-birine toxunurdu... Gözleri ise qopa bilmirdi ..Selim bu anın sehrini gur sesi ile pozmaq istemirdi.Pıçıldadı.
-Meni heç düşünmürdün, insafsız?- Aylinin nefesini üzünde hiss etdikce üreyi eriyirdi. Qezebini unudurdu .
-Selim...
Başları bir -birine toxunurdu. Gözler artıq bir-birine daha yaxın idi... Ürek döyüntülerini bele hiss edirdiler...Aylin Selimi bele yaxından hiss

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>