getdi.Selim özlüyünde düşündü ki ,göresen ,Aylin bilse ki ,Sara onun uşağının qatilinin qanındandı,eslinde, Elinin qızıdır, ne ederdi?
Axşam idi. Saatın eqrebleri 19:00-ı gösterirdi. Veronica xanımın iş saatı bitdiyi üçün artıq evine getmişdi. Selim ise tenhalıqdan istifade ederek qollarını başının altında çarpaz edib divanda uzanmışdı. Gözlerini tavana zilleyib bu gün baş verenleri düşünürdü. Selim özüne hesret qoyaraq onu terk edib geden qadını düşünürdü hele de.Qapının sesi Selimi düşüncelerden ayırdı. Qalxıb qapını açdı. Aylini qapıda görecek ağlı uçdu başından. Bir müddet qapıda belece bir-birine baxdılar. O qeder hesret idiler ki, sadece belece de dayanmaq onlar üçün dünyalara deyerdi. Aylin özüne gelib bişirdiyi şorbanı Selime uzadaraq :
-Hmm... Şey...Saraya hazırladım,-Deyib kiçik qazanı Selime doğru uzatdı,- Anası burda deyil,dedin bayaq. Veronica da bizim yemekleri bacarmaz deye...
-Çox sağ ol,-dedi ve qazanı Aylinin elinden aldı. Hesretle Ayline baxdı,-belke,içeri keçesen,-dedi ve qapıdan çekilib Ayline yol verdi.
-Yox. Men narahatçılıq vermeyim heç..Gedim en yaxşısı..—deyib Selime baxdı. Ayaqları heç de getmek üçün can atmırdı.
—Yox. Narahatçılıq deyil. Tekem evde,-dedi ve tekem sözüne göre özünü içinde qınadı. Aylinin sehv başa düşmeyini istemirdi.Sonra celd sözünü deyişdi,- hem Saraya da baxardın ,nece olub.
-Yaxşı. Saraya da baxaram,- dedi ve çekinerek eve girdi.
Selim de onun arxasınca keçib ona divanda yer gösterdi .
-Nese içmek isteyirsen?-Dedi. Bilmirdi ne desin Ayline. Sanki yeni görüşen genc sevgililer idiler. Heyecanlı idiler. Bir-birinin heyatından xebersiz olduqları üçün Bir-birine qarşı nece davranacaqlarını bilmirdiler.
-Yox . Çox sağ ol. İstemirem. Sara hardadır?Baxardım bir,-Ürkek baxışlarını gah Selimde,gah da evin künc-bucağında gezdirdi. Hem de özü de anlaya bilmediyi bir qorxu bürümüşdü içini.Selimle bir otaqda tek qaldığı üçün özünü danlayırdı. Hissleri ile başa çıxmaq çetin idi ve özü ile bacarmayacağından qorxurdu."Niye

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>