ifadesi mümkün bele deyildi. Selim,belke,lazım olan qeder sevmeyib heç. Sevgisimi az idi? Yoxsa sevgisi bitmişdi? Aylin düşünmekden bezib pencereye teref getdi. Aşağıda xesteler oturmuşdu. Bir-birile danışırdılar. Qayğısız görünürdüler, düzü. Amma onların hamısının bir hezin hekayesi vardır. Heç kim bele bir yerde qalmaq istemez. Eger burdadırlarsa,demek,onların hekayesi var.
Bahar gelmişdi artıq. Aylin bu fesli çox sevirdi. Pencereden baxanda heyetde cerge ile düzülen adını da bilmediyi rengbereng gülleri görüb gülümsedi. Ağaclar çiçeklenmişdi. Bayırda heyat davam edirdi,amma Aylin üçün her şey bitmişdi,zaman durmuşdu.Birden qapı açıldı,Aylin geri dönerek gülümsedi. Yene de Cahan gelmişdi. Cahanla ele dünen axşam tanış olmuşdu. Bir günde 5 defe palataya gelib, onunla söhbet etmişdi.Bu gün de artıq ikinci defe idi,gelirdi.
-Aylin,menim oğlum ve erim gelecek bu gün,meni gelib aparacaqlar. Men artıq eve gedirem. Geldim ki, seninle vidalaşam,-Aylinin gözünden yaş axdı. Celd silib Cahanı öpdü.
-Ne yaxşı,Cahan bacı. Tebrik edirem.
-Seni de apararlar, üreyini sıxma. Yaxşı?-deyerek otaqdan çıxdı.
Cahan artıq 5 il idi ki,burda idi. 40 yaşı vardı. Beş il önce herbi xidmete yola saldığı oğlu düşmen terefinden qetle yetirilmişdi. 15 yaşında zorla evlense de,erini çox sevibmiş sonradan.Oğlunu itirdikden sonra eri de xestelenerek vefat etmiş ve o günden Cahan deli kimi gülmeye ve oğlu ile erinin onu aparmağa geleceyini demeye başlamış. Bütün gün yol kenarlarında oturub qonşulara erini ve oğlunu gözlediyini deyirmiş. Ondan sonra qonşular terefinden bura getirilibmiş. Her gün de bir çantası var,onu götürerek xestexanadan çıxmağa çalışanda tibb bacıları mecbur onu öz otağına aparırmış. Bütün bunları dünen öyrenmişdi Aylin. Cahan gelib Aylinle tanış olub eri ile oğlu terefinden aparıldığını demişdi. Aylin onu tanımasa da ,çox sevinmişdi. Amma sonra tibb bacıları terefinden otağına aparılanda onlardan soruşub bütün heqiqetleri öyrenmişdi. Qorxmağa başlamışdı. Özünün de ele bir

<< 1 [2] 3 4 ... 13 >>