evden.
Selim Aylinden ayrılmaq istemirdi. Düzdür, Aylinin heyatında başqa biri olduğunu sanırdı. Buna reğmen bele istemirdi. İki ayı heç olmasa Aylini görecekdi. Onunla bir evde yaşayacaqdı. Ona göre de bu günler onun üçün neye desen, deyerdi. Müddet tamam olmamış ayrılmayacaqdı. Son qerarı bu idi.
Aylin çaş-baş qalmışdı. Bütün bu baş verenler, Selimin ondan ayrılmaq istememesi, eslinde,bir terefden xoşuna da gelirdi. Amma bilirdi ki, bunun bir sonu yoxdur. Ona göre de özünü buna öyreşdirmek istemirdi.Sonra daha böyük xeyal qırıqlığı ile üzleşe bilerdi. Buna ise üreyi tab getire bilmezdi.
***
Aylin Nigarı görmeye xestexanaya getmek isteyirdi. Bu gün artıq eve buraxılacaq idi. Bir müddet evde dincelecekdi.Nigar çarpayısında uzanıb düşüncelerde iken Aylin qapını döyüb içeri boylandı.Nigar sevincek şekilde yerinde dikeldi.
-Aylin, ne yaxşı ki, geldin. Sene ehtiyacım var,-ağlamsındı.
-Nolub, quzum? - Aylin elindeki çantasını oturacağın üstüne qoyub Nigarın elini tutub başını sığalladı.
-Men neçe gündür,burdayam, amma Eliden ses-semir yoxdur. Narahatam ondan,-dedi ve gözünden yaşlar axmağa başladı.
Aylin istedi ki, olanları danışsın, amma Samirin dediklerini xatırladı ve nese demek üçün özünü gücle saxladı.
-Narahat olma, ezizim. Yeqin, başqa nese işi var,-inandırmağa çalışırdı refiqesini. Yalanlarla teselli edirdi. Halbuki Eli bunlara layiq bele deyildi. Nigarın göz yaşının bir damcısına bele deymezdi.
-Teki sen deyen kimi olsun,-fikre getdi.
-Narahat olma, Nigarım. Her şey düzelecek,inan mene,-deyib Aylin refiqesini qucaqladı.
***
Nigar artıq evine gelmişdi. Aylinin onlarda qalma teklifini qebul etmeyerek tek qalmağı seçmişdi. İndi de Eliye zeng edirdi. Artıq Eliye 10 defe zeng etmiş ve bir cavab ala bilmeden zengi sonlandırmaq isteyende qarşı terefden Elinin kobud sesi gelmişdi.
-He,Nigar.
-Eli, heç meni itirib axtarmırsan. Niye sen bele edirsen?Mene qarşı heçmi sevgin yoxdur?
-Sen o gün niye gelmişdin,Nigar?-Sesi yaman sert idi. Nigar bir anlıq bu

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>