Bolum 10

Vasif Zöhraboğlu deyir ki, Getir cehizinde saf mehebbeti...Sevgi ki heyatdır,ehtiyac deyil... Sevgi ehtiyacın olduğu üçün deyil, doğurdan da heyatın olduğu üçün gelir. Sen onunla nefes aldığını hiss edirsen. Elindeki isti,saçındakı qoxu, nefesindeki külek seni senden alar... Toxunmağa qıya bilmirsen. Baxmağa doya bilmirsen. Gözünden bele qısqanırsan onu. Bax, sevgi budur. Sevgi senin heyatındır.

Selim gözünü astaca açdı ve Aylinin onu qucaqlayaraq qolunda yatdığını gördü. İlahi, bu ne hiss idi? Onu oyatmağa qıya bilmirdi. Bir müddet belece uzandı. Seyr etdi Aylini. Sonra Aylini şirin yuxusundan oyatmamaq üçün ehtiyatla qolunu Aylinin başı altından çekmeye çalışdı. Bu cehdi heder getdi. Aylin gözünü açanda Selimi qucaqladığını gördü. Diksinib derhal öz yatdığı terefe keçdi. Çaşqın nezerlerle Selime baxdı. Selim çarpayıdan qalxdı. Gülmemek üçün özünü zorla saxlayırdı. Sonunda dayana bilmeyib qehqeheler atmağa başladı.
-Selim, gülme!
-Noldu bes? Dünen yaman özünden emin idin,-dedi gülerek.
Aylin yastığı Selime ataraq:
-Gülme de, - dedi.
-Yaxşı, yaxşı. Gülmürem, - dedi ve özünü saxlaya bilmeyib yene güldü, - qolum rahat idi deyesen,-dedi ve qaşının birini qaldıraraq Ayline baxdı.
-Selim, eger ölmek istemirsense, mence susmalısan. Yuxu esnasında olub da,-dedi ve gözünü süzdürdü.
-Yaxşı, ele olsun,-dedi, - men aşağı düşürem. Sen deyiş eynini,-dedi ve qapıdan çıxanda yene güldü.
-Selim,gülme,-dedi ve Selimin arxasınca yastıqçanın birini atdı.
Gülnare xala seher yemeyini hazırlamışdı.Hele heç kim oyanmamışdı. Selim masada oturub Gülnare xalanın onun üçün süzdüyü çayı qurtumlayaraq telefonunda gelen mesajları oxumağa başladı.
Aylin otağında va- gel etmeye başladı."İlahi,men bunu nece etdim?Ufff... Hele de inana bilmirem." Çarpayıda oturdu. -Hele bir qolum rahat idi, deyesen,deyir...Bilmemişdim.Yox bir,—Sonra üzüne tebessüm qonur,-Eslinde,rahat idi,—üzünü ciddileşdirib,- Aylin,ne axmaq-axmaq danışırsan sen,-deyib elini alnına vurdu.
Sonra eynini

[1] 2 3 ... 8 >>