qala bilmesini heyatının en böyük hediyyesi kimi qarşılayır, Yaşara her zaman qelbinde minnetdarlıq bildirirdi, bunu üzüne ede bilmese de...
-Men onunla bir süfrede oturub, o palçıqlı elleri ile hazırladığı yemeklerden yememek üçün her axşam evimden didergin düşürem, sen ise hele getdiyim yerlere de onun ayaq açmasına imkan yaradıb meni her şeyden mehrum etmek isteyirsen?Besdir daha, başa düşürsen? Besdir!- Yuliya ilk defe idi ki, bütün qezebini, Bahara olan bütün nifretini çöle tökürdü.Bahar bu nifrete sebeb olmaq üçün ne etdiyini bilmirdi, lakin nifret var idi ve her kelime ile Yuliyanın dilinden çıxıb , düz Bahara doğru qarşısı alınmaz epidemiya kimi irelileyirdi.Onun bedenini esir alır, Baharın boğazına ,sinesine yayılırdı.Sen deme Yuliya bütün bu zaman erzinde baş verenlerden sonra özü de bilmeden bu qıza qarşı bu qeder esebi olmuşdu.
-Ana!- içeri keçen Yaşar son cümleleri eşider-eşitmez gözleri dolan ve artıq ağlamaq üzre olan Baharı görüb qışqırdı.Yuliya her ne olursa olsun oğlunun bu meseleye qarışmayacağını düşünse de bele görünür ki, yanılmışdı.Yaşar hele keçen defekinden sonra anasının qelbini almamış ,ikinci defe eyni sehvi edecekdi.Axı Yuliya Baharın bu eve gelmesinde narazı olduğu qeder ,hetta daha çox narazı olan Yaşar özü deyildimi? Ne oldu da birden her şey deyişdi?
-Yaşar atan bizi yene rüsvay etmek fikirine düşüb.
-Ne baş verib axı?- iki addım ireli gelib anası ile üz-üze dayandı Yaşar, üzüne ise baxmadı Yuliyanın.Sesi olduqca bitkin çıxmışdı, bu meselelerin onu çox yorduğunu bildirmek isteyirdi tonu ile.
-Ramiz müellimin qızının toyuna devet aldıq ve o, bize "gelininizi de görmek isteyirem" dedi.Men etiraz edib ele yenice rüsvayçılıqdan qurtarmaq üçün bir behane getirmeye hazırlaşırdım ki, atan bu normal bir şey imiş kimi "Elbetde, mütleq" deyib razılaşdı ,hele üstelik yolda da menimle mütleq bu qızı toya aparacaq deye mübahise edib.
-He, ne olsun ki?- Yaşarın sesinde qezeb ve sebrsizlik hiss olundu- Burada anormal olan nedir ki?
-Axı

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>