ağlamayacaqdım.. Onu inandırmaq üçün ağlamamalı idim..
- Haycan, gülüm..
- Men ayrılmaq isteyirem.. Men senden ayrı qaldığım müddetde derk etdim ki, men seni sevmemişem.. Sadece uşaqlıqdan qalma istek, öyreşmek olub.. İndi ise derk edirem ki, menim ere gedeceyim insan sen deyilsen.. Bir nefese sözümü deyib qolları boşalan sevdiyimin qoynundan ezab çekerek kenara çekilmişdim..
Rüfet gülerek mene baxırdı..
- Zarafat edirsen he?!.. Sual o qeder qorxu dolu bir sesle seslenmişdi ki..
- He, gülüm.. Sen zarafat edirsen?!..
Alt dodağımı sıxıb saxlamışdım.. Danışsam hönkürüb ağlayacaqdım.. Susmağım Rüfeti deli etmişdi.. Qollarımdan yapışaraq eseble gözlerime baxırdı:
- Get ağlını başına yığ, Şahnaz!.. Men sene dünen ki, uşaq deyilem!.. İllerimi vermişem men sene!.. Üreyimi!.. Sevgimi!.. Geleceyimi!.. Xeyallarımı!.. Her şeyimi sene vermişem men!.. Buna göre ki, iller sonra çıxıb qarşımda klounluq edesen?!.. Ne olub he sene?!.. Kimse sene nese deyib?!.. Belke bizimkiler bir söz deyib?!.. Men bu heyatda özüme güvenmediyim qeder sene, senin sevgine inanıram, güvenirem!.. İndi ne olub bilmirem amma get eve düşün!.. Toy hazırlıqlarına da başlamaq lazımdır!.. Uzandıqca senin ağlın çaşır!.. Rüfet qollarımı buraxaraq iri addımlarla yanımdan ötüb keçmişdi..

Ayaqlarım daha artıq meni daşıya bilmirdi.. Dizlerim üste yere düşerek ellerimle üzümü qapayıb hönkür-hönkür ağlamağa başladım...
Bir neçe deqiqe sonra ayağa qalxaraq heç ne düşünmeden qayalığa teref getmeye başladım.. Ne men, ne betnimdeki uşaq yaşamağa layiq deyildik..
Son bir-iki addım sonra bu heyatda yalnız adım qalacaqdı..
Bir addım daha..
- Şahnaz!.. Şahnaz dayan!.. Sen ne edirsen?!.. Deli olmusan sen?!..
Ağlayaraq arxaya çevrildim..
- Niye geri döndün, Rüfet?!.. Çıx get!..
- Şahnaz, yalvarıram gel bura.. Gel bura danışaq.. Problem nedir hell edek.. Danışdıqca mene yaxınlaşırdı..
- Dayan!.. Uzaq dur dedim!.. Get burdan, Rüfet!..
- Niye, axı, niye?!.Lenet olsun!..Niye?!.. Meni öldürme, Şahnaz!.. Sen

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>