Bir gün, kiçik bir qız uşağı, küçenin qırağında oturmuş, yeyecek bir şey, pul ya da ala bileceyi bir şey üçün dilenirdi. Eyninde yırıq-yırtıq, üzü-gözü kir içinde ve perişan bir haldaydı.
Qız dilenerken, küçeden genc, canlı ve yaxşı görünüşlü bir adam keçdi. Qızı gözü almışdı amma bildirmemek üçün dönüb ikinci defe baxmadı. Böyük ve lüks evine, xoşbext ve rahat ailesinin yanına geldiyinde, çox gözel hazırlanmış axşam süfresi onu gözleyirdi. Lakin az sonra düşünceleri tekrar o kasıb qıza ilişdi. Duyğuları bir şeylere etiraz edirdi. Sonra asan yolu seçdi ve etirazlarını Allaha yöneltdi. Bele veziyyetlerin var olmasına icaze verdiyi üçün?
Ve içinden bele bir cümleyle şikayetlendi:
"-Bele bir şeyin olmasına nece icaze verirsen? Niye o kiçik qıza kömek üçün bir şeyler etmirsen Allahım?"
Sonra ruhunun derinliklerinden gelen bir cavab eşitdi:
"-Etdim. Seni yaratdım!
