Bir alim adam dünyadan koçmek üzere idi ona gore oglunu yanına çagırıb vesiyyet edir.Oglum
sene bele bir vesiyyetim
var:Men bu dünyadan
köcenden sonra meni corablarımla basdırarsan.Qoy
corablarım ayagımda
olsun.Sonrada bir mektub yazır
verir ki ogluna,eger her hansı
bir iş barede cetine düşen acıb
bu mektubu oxuyarsan,sene kömek olar.Alim vesiyyetlerini
edir gözlerini ebedi yumur.He
islam qayda qanunu ile buna
meyid qüslu alınır,her bir şey
olunur,iş gelir bunun
basdırılmasına çatır.Oglu deyir ki, atam vesiyyet etmişdi ki
meni corablarımla
basdırarsız.Molla ogula deyir ki
sen ne danışırsan biz
müselmanıq islamda ele şeye
izn yoxdu,corab meselesini yıgışdır, kişini basdıraq.Ogul
deyir yoxe men atamın
vesiyyetine mütleq emel
elemeliyem.molla da
razılaşmır.Deyir bu meseleni
baş mollaya demek lazımdı,görek o ne deyir.Baş
mollaya catdırırlar o da deyir ki
corabla basdırılması qeyri
mümkündü.Ogul da yapışıb ki
ne olursa olsun men atamın
vesiyyetini poza bilmerem.Baş molla deyir qoy bunu yuxariya
deyek,onlar izn vererlerse onda
basdirmaq olar.Yoxsa mümkün
deyil..Yuxarıdan da \"yox\"
cavabı gelir.Ogul çıxılmaz
veziyyetde qalır,düşür cetine.Birden atasının mektub
meselesi yadına düşür ki,atası
ona mektubu verende demişdi
ki ne vaxt cetine düşsen acıb
bunu oxuyarsan.Oglu tez alıb
mektubu acıb oxuyur.Atası mektubda yazmışdi:Ogul
görursen?Özumle o dünyaya
bir cüt corab aparmaq
isteyirem ona da imkan
vermirler.Odur ki dünya malına
cox da heris olma!!
