Gözlerini yummuşdu. Yene musiqinin sehrine uyub, öz alemine getmişdi. Yanında oturdum. Qulaqlığın birini onun qulağından götürüb öz qulağıma taxdım.

Gitarada ifa olunan hezin musiqi sedaları qulağıma axıb doldu. Dodaqlarımda anında yaranan tebessümle Elşadı süzdüm. Sanki onu ilk defe idi görürdüm. Baxdıqca baxmaq isteyirdim. Gözlerim o qeder hesretini çekmişdi ki.

O, gözlerini açıb zendle üzüme baxdı ve bextiyarlıqla onu süzdüyümü gördü. Qulaqlığı qulağından çıxarıb, mülayim bir sesle soruşdu:

– Yatdı Hüseyn?

Başımı terpedib ona sığındım. Elşad qolunu qaldırıb meni qolunun altına aldı, sinesine sıxdı. Bir az da mehebbetle ona qısıldım.

Baxışlarımı qaldırıb muncuq kimi göy üzüne sepelenmiş parlaq ulduzlara baxa-baxa düşüncelere dalmışdım. Sükutumu görüb, Elşad marağını boğa bilmedi:

– Ne fikirleşirsen?

Köks ötürüb:

– Yaşadıqlarımızı, – dedim.

– Hmm.

– Gözümün önünden keçir her şey, özüm de mat qalıram bezen. Bu qeder müsibeti biz yaşadıq?

– He, axır qemimiz olsun. Teessüf ki, yaşadıq. Yazan bele yazıbmış. Ne etmeli?

– Bilirsen ne isteyirem? Her insanın istediyini. Bu sakit gece kimi sakit heyat. Sakit, firavan. Mene deyerli olan varlıqlarım – senle Hüseyn her zaman yanımda olun. Meni terk etmeyin. Bunu isteyirem!

Elşad köks ötürüb alnımdan öpdü. Ve bir xeyli dodaqlarını alnımdan götürmedi. Sonra etiraf etdi:

– Ağır günler yaşadıq, amma çetinliklerim mene sehvlerimi başa saldı. Buna göre heyifsilenmirem, şükür edirem Allaha. Netice çıxarmağım üçün yaşatdı bunları mene. Allahdan möhlet istemişem özüme, heç olmasa sizin üçün bir şerait qurum. Kiçik de olsa bir ev alım. İşdir, eger mene bir şey olsa, heç olmasa gözüm arxada qalmasın. Ölende de rahat yatım mezarda ki, başınıza bir bela gelmeyecek. Bunu isteyirem Allahdan.

Elşadın diline getirdiyi sözler üreyime od saldı. Başımı onun sinesinden qaldırıb heyretle üzüne baxdım. Barmağımı onun dodaqlarının üstüne aparıb:

– Bir de bu sözü diline getirme! – dedim. – Mene sensiz

<< 1 2 [3] 4 5 >>