verdiler ki, rehmete getdi!
– Boyy, ne pis oldu, ay bala. Allah rehmet elesin!
Varlığımdan dehşetli bir gizilti keçib getdi. Men sarsıldığımı onlara belli etmemek üçün yerimden qalxıb, pencerenin önüne keçdim. Bu anlar bedenim uçunub gedirdi. Rüfete qarşı artıq heç ne hiss etmesem de, bir insan olaraq onun cavan yaşında, özü de bele facieli şekilde dünyasını deyişmesi mene tesir etmeye bilmedi.
Hemin günü bu xeberin tesiri ile başa vurdum. Ertesi gün Elşad gelib çıxdı. Ele bildim dünyanı mene bağışladılar. Körpe uşaq atasının üstüne qaçan teki Elşadın qabağına yüyürdüm.
Qayınanam xestexanadan çıxandan sonra ona men qulluq edirdim. İyne-derman edir, yemeyini öz elimle yedirdir, çimdirirdim. Veziyyeti bir bardaq suyu götürüb içmeye de imkan vermirdi.
Bir gün su düzeldib, qoluna girib, onu hamama yuyundurmağa aparmışdım. Yarası hele sağalmamışdı deye ehtiyatla davranırdım. Suyun nece olduğunu, onu yandırıb-yandırmadığını soruşanda arvad günlerden beri onu sıxan, ona ezab veren vicdanının sükutunu pozdu. Heç gözlemediyim bir şekilde hönkür-hönkür ağlamağa başladı.
Heç ne başa düşmeyib donub qaldım.
– Ne oldu? Yaran incitdi?
O, başını bulayıb için-için aqlamağa davam eledi.
Dayanıb onun sakitleşmesini gözledim. Üreyi nece dolub qabarmışdısa xeyli toxtamadı.
– Belke su çox isti oldu? Bax gör necedir?
Mene sağalmaz dil yaraları vuran, cehennemi bu dünyada yaşadaraq odlayıb yandıran bu qadının canını yandırmaq istemedim. Çünki Allahın başımın üstünde varlığını unutmaq mene yaraşmazdı. Ne edirdimse de Allaha xatir edirdim. Pislik gördüyüm bir insana pislikle cavab vermek mene xas cehet deyildi. İstesem de bunu bacarmazdım. Onsuz da her kes bir gün Allahın qarşısında emellerinin cavabını verecek. Mühakime etmek mene düşmez.
Qayınanam ona ünvanladığım bu sualla bir daha alt-üst oldu.
– Men bundan qaynarına layiqem! Yandıran onsuz da bir gün yandıracaq!
Özümü eşitmezliye vurub işime davam etdim.
O ise bileyimden tutub elimi havada
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç