atdı. Eli boşa çıxınca derhal meni sesledi:
– Ay qız! Siqareti getir!
Siqaret qutusunu getirib Elşada uzatdım.
O, qanıqara halda siqaret denesini çekib götürdü, damağına qoyub yandıra-yandıra deyindi:
– Eceb, yaxşı hava aldım!
Bu vaxt Zeynal heç ne olmamış kimi başımın üstünden elini uzadıb skamyanın üstündeki siqaret qutusunu götürdü. Ve birini damağına, o birini qulağının arxasına keçirdi.
Altdan-altdan onun davranışlarını izleyen Elşad qardaşının dünya-alemi vecine almayan, yalnız özünü düşünen bu xarakterine narazılıqla ağır-ağır başını buladı. Sanki bu qeder sözün heç biri ona deyilmemişdi.
Zeynaldan xebersiz gözucu nifretle onu süzüb, durmayıb Elşadın yanından ayrıldım.
Men bu insanı görmeye, onunla her gün üz-üze gelmeye, sesini duymağa tab getire bilmirdim. Özümü cehennemde hiss edirdim.
İlkin eve bir de axşamüstü qayıtdı. Elşad tapşırmışdı o, eve gelende xeber edim ve bir neçe defe de gelib-gelmediyini soruşmuşdu. Bilirdim bu meselenin yerine çatmayınca rahat olan deyil. Men ise yeni bir qalmaqalın düşeceyinden ehtiyatlanıb Elşadın bundan xeber tutmasını istemirdim.
Bu meseleni yalnız üç nefer bilirdi. Nazile ve Etibar heç vaxt bele iş tutmazdılar. Bunu ancaq bir nefer xeber vermiş olardı, o da Elşadın xalası idi. Hemin gece Zeynalın tutduğu işe şahid olmuşdu. Ve bir neçe saat bundan evvel İlkin anasını hemin bacısının evine aparmışdı. Bu meseleni de orada öyrenmişdi.
Meni düşündüyü üçün, mene üreyi yandığı üçün deyil, yene de alemi bir-birine vurmaq üçün bunu İlkine demişdi. Çünki hamısı Elşadın tebietine beled idi. Belke de iki qardaş arasında tesevvür etmek istemediym bir veziyyet yaşana bilerdi ve neticede yene de sebebkar men olacaqdım. Günahım olmadığı halda tekrar günahkar veziyyete düşecekdim.
Amma mecburen İlkinin geldiyini Elşada xeber vermeli oldum.
Bir qeder sonra Elşad qardaşının otağına keçib qapını arxasınca örtende üreyim ese-ese qapıya yaxınlaşdım. Heyatda qebul ede bilmediyim bir şey vardısa, o da
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç