meni. Elbet men ne etdiyimi, ne dediyimi çox gözel bilirem.
Elşad özü de hiss etmeden atasının sözünü kesdi:
– Men mal-mülk qarşılığında sizinle sövdeleşib o qapıdan içeri gireceyemse, ölsem bundan yaxşıdır. Menim o evde bir çöp denesinde bele gözüm yoxdur, bunu size defelerle demişem. Sadece meni düz başa düşmenizi ve sakit heyat isteyirem. Ayrı heç ne ummuram.
– Her halda men senin atanam. Ebes danışmıram. Buna reğmen menden üz dönderirsense yene de sağ ol, Allah canını sağ elesin.
Elşad baxışlarını yere dikib, fısıldadı. Atası qısa sükutdan sonra sözüne qaldığı yerden davam etdi:
– Bir söz deyim, yaxşı-yaxşı fikirleş: heç kes bu dünyanı tutub geden deyil, hamı vaxtı-vedesi çatanda köçecek bu dünyadan. Amma men ölende menim meyitimi oğlanlarım ola-ola özgeler yerden götürecekse, oğlum yad adam kimi yasıma gelecekse, mene bele oğul lazım deyil. Diri iken sözüm yere düşürse, men ölenden sonra mene yas saxlamağının, qebrimin üstüne gelmeyinin bir menası yoxdur.
Bu sözlerden sonra Elşadın üzü tutqun ifade aldı. Daha bir söz demedi.
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç